Μία γυναίκα νεκρή, εκατοντάδες σπίτια καμένα και περισσότερα από 100.000 στρέμματα γης που έγιναν στάχτη έχει αφήσει πίσω της μέχρι τώρα η φωτιά που ξέσπασε στην Αττική.
Έλενα Ιατρίδου
Ακούσαμε για χαοτικές κηλιδώσεις, για φλεγόμενα πουλιά, περιοχές “μπακλαβάς”, επιθετικά πεύκα και έλατα, για ακαθάριστα οικόπεδα.
Δεν ακούσαμε για ανεπάρκεια και ανετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού. Για το γεγονός ότι η Ελλάδα, είναι αντιμέτωπη με ακραία καιρικά φαινόμενα ευθύνεται προφανώς η κλιματική κρίση. Για το γεγονός ότι μία φωτιά στο Βαρνάβα φτάνει μέσα σε λίγες ώρες μέσα στον αστικό ιστό, για τα καμένα σπίτια, δεν φταίει η κλιματική κρίση αλλά ο κρατικός μηχανισμός. Φταίει η υποστελέχωση της πυροσβεστικής, η έλλειψη πυροσβεστικών μέσων, η απουσία ζωνών πυροπροστασίας, η απουσία ενός αποτελεσματικού σχεδίου για την αντιμετώπιση έκτακτων συνθηκών. Υπενθυμίζεται ότι η χώρα μας από το Ταμείο Ανάκαμψης με συνολικό προϋπολογισμό 556 εκατ. ευρώ έχει απορροφήσει μόνο το 1%.
Τα δάση που χάνονται, τα ζώα που απανθρακώνονται, τα σπίτια που καίγονται έχουν αξία. Ναι, το να μη θρηνήσουμε και άλλα θύματα είναι το πιο σημαντικό αλλά η έκφραση «τα σπίτια ξαναφτιάχνονται», «τα δέντρα φυτρώνουν ξανά», δεν είναι πλέον άλλοθι. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν 20-30 ακίνητα αλλά ένα. Τα σπίτια δεν είναι Lego αλλά κόποι μια ζωής. Και μαζί με αυτά χάνονται όλα αυτά που δίνουν νόημα στη ζωή αυτών των ανθρώπων.
Λυπάμαι, αλλά κάποια πράγματα δεν φτιάχνονται ξανά. Απλά καίγονται.
