Σημαντική ανάλυση της ιστορικής επίδρασης του Πολυτεχνείου στη σύγχρονη Ελλάδα και την πολιτική ιστορία. Συμπληρώνονται 51 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, την κορυφαία, όπως θεωρήθηκε, αντιστασιακή εκδήλωση του ελληνικού λαού κατά της δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Η δημοσιογραφική αποτίμηση, δεν ξέρω αν ισχύει και για την ιστορική, είναι ότι οι αντιστασιακές ενέργειες κατά την διάρκεια της Επταετίας ήταν ελάχιστες, σε σχέση με τις αναμενόμενες και το Πολυτεχνείο, μπορεί να αποτέλεσε την κορυφαία εκδήλωσή τους, δεν ήταν, όμως, αυτό που έριξε τη δικτατορία.
Κατά την καταγεγραμμένη εκδοχή, υπήρξε δυσαρέσκεια από τους χαμηλόβαθμους αξιωματικούς για την εξέλιξη της Επανάστασης, υπονοώντας στοιχεία διαφθοράς και διολίσθησής της σε κοινοβουλευτικές πρακτικές. Από πλευράς Απριλιανών, οπαδών του Παπαδόπουλου, προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το Πολυτεχνείο ήταν δημιούργημα του σταθμάρχη της CIA στην Ελλάδα, Ρίτσαρντ Ουέλς, ο οποίος αργότερα, δολοφονήθηκε από την 17η Νοέμβρη, με σκοπό να αντικατασταθεί ο Παπαδόπουλος στην εξουσία, διότι ήταν ανυπάκουος στις αμερικανικές επιθυμίες.
Η δικτατορία του 67 και η επταετής διάρκειά της αποτελεί καθοριστική περίοδο της ελληνικής ιστορικής εξέλιξης. Αποτελεί τον επιθανάτιο ρόγχο του ΙΔΕΑ, της οργάνωσης των αξιωματικών στη Μέση Ανατολή που πρωταγωνίστησε και στον εμφύλιο και θέλησε να καθορίσει τις μεταπολεμικές πολιτικές εξελίξεις. Μέχρι το 74 και με αντίτιμο την κυπριακή τραγωδία.
