Αναλύουμε την κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάγκη για νέες πολιτικές προτάσεις στην ελληνική κοινωνία. Όταν ένα πολιτικό κόμμα καταλήγει να κάνει πρωτοσέλιδα όχι με τις πολιτικές του πρωτοβουλίες αλλά με εσωκομματικούς καβγάδες, είναι σαφές ότι έχει ολοκληρώσει τον πολιτικό του κύκλο. Η ιδεολογική ταυτότητα και το πολιτικό στίγμα έχουν παραγκωνιστεί, με το επίδικο να είναι η προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις.
Η αναζήτηση έστω και ενός ψήγματος πολιτικής τοποθέτησης μέσα στον ορυμαγδό δηλώσεων είναι δύσκολη, καθώς η άσκηση της αντιπολίτευσης δεν αποτελεί πλέον προτεραιότητα του κόμματος. Η κοινή γνώμη βλέπει τη σύγκρουση ως έναν ανούσιο καβγά για καρέκλες, χωρίς να κατανοεί τα πραγματικά πολιτικά επίδικα.
Η πολιτική θέση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδυναμωθεί τόσο, που πλέον δεν είναι σε θέση να συσπειρώσει σημαντικά κομμάτια της κοινωνίας, αφήνοντας τον κόσμο του να αποστασιοποιείται. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί πια να λειτουργεί ως χώρος παραγωγής πολιτικής, και η ανάγκη για νέες πολιτικές δυναμικές καθίσταται επιτακτική.
Τελικά, όσο πιο γρήγορα εξελιχθεί η συζήτηση για ένα νέο πολιτικό σχήμα, τόσο πιο ωφέλιμο θα είναι για τον κόσμο που αναζητά έναν δημοκρατικό δρόμο έξω από την σημερινή κρίση.
