Αναδεικνύοντας τη σπουδαιότητα της τέχνης ως παρηγοριά και έμπνευση στη ζωή μας. Στα φοιτητικά χρόνια, οι δάσκαλοί μας μας ενθάρρυναν να προσεγγίζουμε τη λογοτεχνία και την ποίηση όχι από έπαρση, αλλά από ανάγκη. Με τη συμβολή του Λίνου Πολίτη, αποκτήσαμε τη συνειδητοποίηση ότι η τέχνη είναι κυρίως παρηγοριά για τον άνθρωπο . Ο Πολίτης αφιέρωνε ιδιαίτερο χρόνο στη διατήρηση των παλαιών μνημείων του λόγου, αναζητώντας τη χειρόγραφη αλήθεια τους και απομακρύνοντας τη σκόνη και τα λάθη του χρόνου . Για εκείνον, η γραφή συνιστούσε μια ανθρώπινη πράξη απόλυτης σημασίας, ιδιαίτερα στην ποίηση, την οποία αναγνώριζε και παρουσίαζε με θαυμασμό ως σπάνιο εύρημα.
Στην ποίηση και τον Λίνο Πολίτη επιμένουμε. Τα κείμενα που αναφέραμε προέρχονται από μία επιφυλλίδα που είχε δημοσιευθεί στο Βήμα τον Ιανουάριο του 1984, αφιερωμένη στον Πολίτη (1906-1982), αναγνωρισμένο νεοελληνιστή και ακαδημαϊκό. Ο μαθητής του αποδίδει φόρο τιμής στον δάσκαλό του, ο οποίος είχε φύγει από τη ζωή περίπου ένα χρόνο πριν. Τον τιμά για το ήθος και την παιδεία του, αποκαλώντας τον άρχοντα και οικείο, δηλαδή, κάποιον δικό του. Στην παράγραφο αυτή, εκφράζει την ευγνωμοσύνη του, αποκαλύπτοντας πώς χάρη σε εκείνον ανακάλυψε τον λυτρωτικό ρόλο της τέχνης, την αλήθεια των γραπτών μνημείων και τον κρυφό ρυθμό της ποιητικής γραφής.
Αυτός ο έπαινος συνιστά μια σπάνια και ευγενή πράξη, αποδεικνύοντας τη διαρκή επίδραση που ασκεί η τέχνη στην ανθρώπινη ψυχή. Στη φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο, ο Λίνος Πολίτης αναδεικνύει την κληρονομιά του.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
