Η Προεδρία της Δημοκρατίας είναι θεσμός που πρέπει να διατηρεί τη σταθερότητα και να αποφεύγει τα κομματικά παιχνίδια. Ο θεσμός της Προεδρίας της Δημοκρατίας στην Ελλάδα έχει διανύσει μια αντιφατική πορεία από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, καθορίστηκε η λειτουργία μιας προεδρευόμενης δημοκρατίας, όπου η Προεδρία έχει κυρίως συμβολικό ρόλο, ενώ η πραγματική κυβερνητική εξουσία ανήκει στον πρωθυπουργό, ο οποίος αντανακλά τη λαϊκή βούληση.
Αρχικά, υπήρξε προσπάθεια να διαδραματίσει ο Πρόεδρος ρυθμιστικό ρόλο σε κρίσιμες στιγμές, μέσω των υπερεξουσιών που προέβλεπε το Σύνταγμα του 1975. Αυτές οι υπερεξουσίες, ωστόσο, καταργήθηκαν το 1986 με την αναθεώρηση του Συντάγματος, που προήλθε από την πρωτοβουλία του ΠΑΣΟΚ, με την υποστήριξη της Αριστεράς. Παρά την κατάργηση των υπερεξουσιών, παρέμεινε η ανάγκη εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας με ενισχυμένη πλειοψηφία στη Βουλή, γεγονός που συνήθως προωθούσε μια συναίνεση μεταξύ των κομμάτων.
Ωστόσο, η τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος κατήργησε αυτή την απαίτηση, επιτρέποντας στην κυβερνητική πλειοψηφία να εκλέγει Πρόεδρο χωρίς τη διασφάλιση της συναίνεσης. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον κίνδυνο να υποβαθμιστεί ο θεσμός και η λειτουργία του. Οι πρόσφατες κομματικές αναταραχές και οι ασάφειες γύρω από την εκλογή της Προεδρίας προκάλεσαν ανησυχίες σχετικά με τη σταθερότητα του θεσμού και την ενότητα της πολιτικής σκηνής. Η αναγκαία πολιτική αντιπαράθεση θα πρέπει να εστιάζεται στα πραγματικά ζητήματα που αφορούν την κοινωνία και όχι σε κομματικά παιχνίδια που υπονομεύουν την θεσμική αξιοπιστία.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
