Συγκλονιστική ανάλυση για την πτωτική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και την απομάκρυνσή του από την κοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν περνάει στην τρίτη θέση και χάνει το προνόμιο των θεσμικών πρωτοβουλιών που έχει η αξιωματική αντιπολίτευση εντός Βουλής. Είναι μία μεταβολή που αντιστοιχεί στο εκλογικό σώμα ή σε μία εσωτερική διευθέτηση στο κόμμα της Κουμουνδούρου; Βεβαίως, τα δημοσκοπικά ευρήματα των τελευταίων ημερών δεν ευνοούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Τον παρουσιάζουν να αποδομείται και να χάνει τα δυναμικά κοινά του, απομακρυνόμενος από τις λαϊκές συνοικίες. Μόνον το τελευταίο debate των τεσσάρων υποψηφίων προέδρων του θύμισε κάπως μία πολιτισμένη αν και ενδοοικογενειακή συζήτηση.
Το ερώτημα είναι κυρίως πότε ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε τη δυνατότητα να γίνει ένα κόμμα παντός καιρού, καθώς επίσης και γιατί έχασε με δυναμικό τρόπο τους όρους υπεράσπισης του δικού του κυβερνητικού εγχειρήματος. Ήταν ο Τσίπρας εκείνος που με την παρουσία του κάλυπτε όλες αυτές τις πολεμοχαρείς και αντιτιθέμενες πτέρυγες του χώρου; Αυτό που σίγουρα μπορούν να καταγράψουν οι ιστορικοί του ενεστώτα χρόνου είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να επιβεβαιώσει μία βασική αρχή: Για να αντέξουν, τα κόμματα πρέπει να έχουν σύνδεση με την κοινωνία και να κρατούν την επικοινωνία ανοιχτή.
