Πίσω από την επίθεση του Προέδρου Τραμπ κατά της παγκόσμιας στρατιωτικής και οικονομικής τάξης κρύβεται μια μεγάλη, αλλά βαθιά προβληματική ιδέα: ότι η ενίσχυση των Ηνωμένων Πολιτειών θα απομακρύνει τη Ρωσία από την Κίνα.
Το όραμα του Τραμπ δέχθηκε ένα βαρύ πλήγμα από τις διεθνείς χρηματαγορές. Και οι επενδυτές φοβούνται ότι η «Ημέρα της Απελευθέρωσης» θα μειώσει την πρόσβαση των ΗΠΑ στις παγκόσμιες αγορές χωρίς να αποκομίσει κανένα άμεσο όφελος η εγχώρια βιομηχανία. Πέρα όμως από το «μακελειό στη Γουολ Στριτ», ο μεγαλύτερος κίνδυνος ενδεχομένως να βρίσκεται στην πολιτική του Τραμπ απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Ο Αμερικανός Πρόεδρος πιστεύει ότι η συνεργασία της Ουάσινγκτον με τη Μόσχα σε μια ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία θα δημιουργήσει τρεις σφαίρες επιρροής – με τις Ηνωμένες Πολιτείες να παίζουν εξισορροπητικό ρόλο ανάμεσα στη ρωσική και την κινεζική ισχύ.
Αυτή η ελπίδα για έναν «αντίστροφο Κίσινγκερ», όπως αποκαλείται συχνά αυτή η στρατηγική, μπορεί να αποδειχθεί αβάσιμη. Πολλοί αναλυτές προβλέπουν ότι η Ρωσία και η Κίνα θα συνεχίσουν τη συνεργασία τους ανεξαρτήτως των φιλοδοξιών του Τραμπ. Στο μεταξύ, οι συμμαχίες των ΗΠΑ στην Ευρώπη και την Ασία θα έχουν κλονιστεί, καθώς οι χώρες στις περιοχές αυτές θα αμφιβάλλουν για την αποφασιστικότητα της Αμερικής να αποκρούσει τη ρωσική και την κινεζική ισχύ.
«Δεν υπάρχει σχέση που οι Ηνωμένες Πολιτείες να έχουν καταλάβει λιγότερο, ιστορικά, από τη σχέση μεταξύ Κίνας και Ρωσίας», λέει ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Κουρτ Κάμπελ, που διευθύνει σήμερα το Asia Group. Η σχέση του Πούτιν με τον Σι είναι βαθιά προσωπική και έχει σφυρηλατηθεί από πολλές συναντήσεις και χιλιάδες ώρες συζητήσεων. Αν ο Τραμπ νομίζει ότι μπορεί να ελέγξει αυτή τη δυναμική, κάνει λάθος.
Επιπλέον, οι ηγέτες της Κίνας και της Ρωσίας γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν να μπουν ανάμεσά τους και προετοιμάζονται γι’ αυτό. Όπως λέει ο Κάμπελ, και οι δύο πιστεύουν ότι οι ΗΠΑ είναι μια δύναμη που παρακμάζει και ο Τραμπ ένας αναξιόπιστος ηγέτης.
Η ιδέα της διάσπασης του ρωσοκινεζικού μετώπου είχε κεντρικό ρόλο στο άνοιγμα που έκανε ο Χένρι Κίσινγκερ στο Πεκίνο στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Εκείνη την εποχή, όμως, η Κίνα φοβόταν τη ρωσική ισχύ και επιδίωκε ένα αντίβαρο από τις ΗΠΑ. Αμερικανοί διπλωμάτες έχουν προσπαθήσει να αναβιώσουν αυτόν τον φόβο -λέγοντας στην Κίνα ότι τα οικονομικά της συμφέροντα είναι κοινά με εκείνα της Δύσης και λέγοντας στη Ρωσία ότι η αναδυόμενη ισχύς της Κίνας θα την καταπιεί-, αλλά με ισχνά αποτελέσματα.
Οι χώρες που βρίσκονται στην περιφέρεια της Ρωσίας και της Κίνας παίζουν τα δικά τους τριμερή παιχνίδια. Η Λευκορωσία, για παράδειγμα, βρίσκεται στην τροχιά της Ρωσίας, αλλά ταυτόχρονα κομπάζει για τη «στρατηγική συνεργασία» της χώρας με την Κίνα. H τελευταία, βέβαια, δεν θα «διάλεγε» ποτέ το Μινσκ έναντι της Μόσχας.
Αν πράγματι ο Τραμπ επιδιώκει τρεις σφαίρες επιρροής, οι μικρές χώρες θα μείνουν εκτεθειμένες. Και θα πρέπει ή να αναπτύξουν τα δικά τους πυρηνικά όπλα ή να οικοδομήσουν νέες συμμαχίες.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
