Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η ανθρωπότητα τις δραματικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Μια πιθανή επέκταση της τραγωδίας, που, ήδη, εξελίσσεται εδώ και μήνες στην περιοχή, θα μπορούσε ένα έχει ακόμη μεγαλύτερες και απρόβλεπτες συνέπειες.
Για άλλη μια φορά δοκιμάζεται η παγκόσμια ειρήνη και όλοι αντιλαμβάνονται πόσο εύθραυστη είναι στις ημέρες μας. Ο πόλεμος στην Μέση Ανατολή και ο πόλεμος στην Ουκρανία διέψευσαν, δυστυχώς, εκείνους που πίστευαν ότι όλα αυτά τα είχαμε αφήσει πίσω μας. Όλα αυτά είναι εδώ και κανείς δεν ξέρει τι βρίσκεται μπροστά μας.
Η Ελλάδα έχει μόνον έναν δρόμο: και αυτόν επέλεξε. Να αυξάνει την ισχύ της, να προετοιμάζεται για πιθανά ενδεχόμενα κινδύνου, να διαφυλάσσει με κάθε τρόπο την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματά της.
Αυτή ήταν και η απόλυτη προτεραιότητα τα τελευταία χρόνια της Κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μέσα από μια σειρά Συμφωνιών και Συνθηκών, όπως η επέκταση και η αναβάθμιση της αμυντικής συνεργασίας μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, η Συμφωνία με την Γαλλία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, με την ρήτρα αμυντικής συνδρομής, η Συμφωνία με την Αίγυπτο, η Ελλάδα αύξησε και την ισχύ και την επιρροή της στην, ούτως ή άλλως, ταραγμένη ευρύτερη περιοχή μας. Παράλληλα, υπήρξε και μια επιλογή, επίσης ξεκάθαρη: η αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Αυτήν την περίοδο εξελίσσεται ένα από τα μεγαλύτερα εξοπλιστικά προγράμματα για τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, με μια σειρά από προμήθειες αμυντικού υλικού, όπως τα μαχητικά αεροσκάφη Ραφάλ, οι φρεγάτες Μπελαρά, τα ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα Ρομέο, οι τορπίλλες βαρέως τύπου κ.α.
Όταν κάποιοι στο ελληνικό Κοινοβούλιο καταψήφιζαν τις αμυντικές δαπάνες της χώρας – ρισκάροντας με την άμυνα και την ασφάλεια του ελληνικού λαού – κάποιοι δήλωναν ότι δεν είναι αυτοσκοπός η άμυνα της χώρας, προφανώς δεν σκέφτονταν, δεν προέβλεπαν, δεν φαντάζονταν ότι η ευρύτερη περιοχή μας, μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, θα δοκιμάζεται από πολεμικές συγκρούσεις, που θέτουν σε κίνδυνο την διεθνή ασφάλεια. Κι, όμως, σήμερα παρατηρούμε όλοι με έντονη ανησυχία τις εξελίξεις, χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει που θα οδηγήσουν όλα όσα διαδραματίζονται στις εμπόλεμες ζώνες.
Αν δε λάβει κανείς υπ’όψιν του και το γεγονός ότι ακριβώς απέναντι από τα νερά του Αιγαίου βρίσκεται η γείτονα Τουρκία, με την γνωστή αναθεωρητική στάση της – στάση που μπορεί να αλλάξει επί τα χείρω εις βάρος μας το αμέσως προσεχές διάστημα, μετά τις τελευταίες τουρκικές δημοτικές εκλογές και την πρωτοφανή ήττα Ερντογάν σε αυτές – τότε μπορεί να βγάλει αβίαστα το συμπέρασμα ότι μια χώρα, όπως η Ελλάδα, δεν έχει άλλες επιλογές από το να επιδιώκει να οχυρώνει την ειρήνη της πάση θυσία.
Στους χαλεπούς αυτούς καιρούς οφείλουμε όλοι, Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση, κόμματα, παρατάξεις και πολίτες να ομονοήσουμε σε τούτο: Δεν διαπραγματευόμαστε την ειρήνη μας, δεν θέτουμε σε κίνδυνο την κυριαρχία μας και στέλνουμε από κοινού το μήνυμα προς όλους, φίλους, εταίρους, συμμάχους και γείτονες, ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να προασπίσει την εδαφική ακεραιότητά της και την ειρήνη της με κάθε τρόπο.
