Η τραγωδία στα Τέμπη αναδεικνύει τη βαθιά ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας και τις ευθύνες της κυβέρνησης. Η τραγωδία στα Τέμπη παραμένει ανοιχτή πληγή στη συλλογική συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας. Ήταν εκείνη η στιγμή που οι άνθρωποι ένιωσαν μια βαθύτερη ανασφάλεια. Πλέον, δεν μπορούν να θεωρούνται δεδομένες ούτε καν οι στοιχειώδεις εγγυήσεις που οφείλει το κράτος να παρέχει στους πολίτες. Νομίζω ότι ήταν καθοριστικό το γεγονός ότι τότε κυριάρχησε το σύνθημα «από τύχη ζούμε».
Ένα τέτοιο τραύμα μπορεί να αντιμετωπιστεί με γενναία ανάληψη ευθυνών και επιτάχυνση των αναγκαίων έργων. Τα τραύματα δεν αντιμετωπίζονται με λογικές επικοινωνιακού damage control ή με απόπειρες αποποίησης των πολιτικών ευθυνών. Αντίθετα, απαιτείται μια ειλικρινής προσέγγιση που θα αναγνωρίζει τα λάθη και τις παραλείψεις.
Όμως, φαίνεται ότι η κυβερνητική παράταξη δεν έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα, κάτι που αποτυπώνεται στις δηλώσεις ευρωβουλευτών. Η επίθεση στην πρόεδρο του Συλλόγου Τέμπη 2023, Μαρία Καρυστιανού, αποδεικνύει μια απαξιωτική στάση απέναντι σε τυχόν προσπαθήσεις δικαίωσης των θυμάτων. Η κυβέρνηση πρέπει να κατανοήσει ότι η ευθύνη για τα Τέμπη αφορά και αυτήν, ανεξαρτήτως των πολιτικών της επιτυχιών.
Η κοινωνία γίνεται ολοένα και πιο ευαίσθητη σε φαινόμενα κυνισμού και αλαζονείας, κάτι που αντικατοπτρίζεται στην έντονη δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση. Είναι καιρός να σταματήσουν να αναζητούν υποκινητές πίσω από τις φωνές που διαμαρτύρονται για την αποδοχή ευθυνών και τη δικαιοσύνη για τα θύματα.
