Καταρχάς πριν ξεκινήσω αυτό το κείμενο να εκφράσω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στον κ. Καλλιάνο να είναι γερός και να θυμάται τον πατέρα του.
Πάμε όμως λίγο τώρα στο δια ταύτα. Ας ξεχωρίσουμε το ανθρώπινο κομμάτι από την πολιτική. Δηλαδή προφανώς και λυπούμαστε όλοι για τον χαμό του πατέρα σας αλλά ας δούμε πως πολιτικά φτάσαμε εδώ.
Του Αλέξανδρου Παναγιωτίδη
Κύριε Καλλιάνο δεν μπορείτε να μιλάτε για παθογένειες στο ΕΣΥ, για κακή αντιμετώπιση κλπ, και να μην ρίχνετε ευθύνες στον κ. Γεωργιάδη και την κυβέρνηση στην οποία είστε βουλευτής.
Είναι λίγο οξύμωρο να λέτε ότι θα κινηθείτε νομικά ενάντια στους γιατρούς του ΕΣΥ και την ίδια στιγμή να έχετε δηλώσει ότι «αγαπητέ Άδωνι δεν τα βάζω μαζί σου».
Δηλαδή κ. Καλλιάνο δεν τα βάζετε με τον υπουργό Υγείας ο οποίος έφερε το ΕΣΥ σε αυτήν την κατάσταση; Δεν τα βάζετε με τον υπουργό ο οποίος διαφήμιζε γεμάτος χαρά τις απολύσεις στο ΕΣΥ λέγοντας «μην μου παίρνει την δόξα η Τρόικα, όταν κάνουμε το αυτονόητο. Έχουμε βαρεθεί να κάνουμε το αυτονόητο και να μας παίρνει την δόξα ο Τόμσεν. Θα το κάνω εγώ, και γιατί θα το κάνω; επειδή είναι σωστό».
Και τα βάζετε με ποιον κ. καλλιάνο; Με τους ανθρώπους που βαράνε διπλοβάρδιες και κάτω από αντίξοες συνθήκες από την εποχή της πανδημίας ιδιαίτερα και μετά;
Πριν τρία χρόνια σε περίοδο πανδημίας, η κυβέρνηση στην οποία ήσασταν και τότε βουλευτής, δεν καλούσε τον κόσμο στα μπαλκόνια για να χειροκροτήσει τους ήρωες γιατρούς;
Βέβαια λίγες μέρες μετά στέλνατε αστυνομία έξω από τα νοσοκομεία για να τους σπάσετε τις κινητοποιήσεις που ζητούσαν ενίσχυση του ΕΣΥ με γιατρούς και χρηματοδότηση.
Τι ζητούσαν οι γιατροί; Αυτό το οποίο θα έπρεπε να καταλάβετε ότι ευθύνεται για τον θάνατο του πατέρα σας, δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους, χωρίς ναι μεν άλλα.
Τι ζητούσαν τότε οι γιατροί; Να μην αναγκάζονται να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει επειδή δεν έχουν κρεβάτια και ΜΕΘ.
Τι δηλώνατε τότε εσείς κ. Καλλιάνο; «Δεν υπάρχει ασθενής που να μένει εκτός ΜΕΘ», θέλοντας να βγάλετε τρελούς όσους έλεγαν το αντίθετο.
Πρόσφατα έχασα και εγώ δικό μου άνθρωπο και μπορεί να μην είναι η ίδια περίπτωση ωστόσο κε. Καλλιάνο να σας τονίσω ότι τους έβαζαν με 45 βαθμούς, εν μέσω καύσωνα, να κάνουν χημειοθεραπείες σε έναν χώρο ο οποίος δεν είχε ούτε κλιματιστικό.
Σε ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της πόλης της Θεσσαλονίκης, σε έναν χώρο έξι ασθενείς δεν είχαν κλιματιστικό, με τον ιδρώτα να τους λούζει για πολλές ώρες που τους έπαιρνε η χημειοθεραπεία.
Ξέρετε τι έκαναν οι γιατροί; Τα πάντα. Έτρεχαν σαν τους τρελούς να τους φέρουν ότι χρειάζονται, ότι μπορούν, χωρίς να λογαριάζουν την δική τους κούραση, σωματικά και ψυχικά.
Και στην τελική κε. Καλλιάνο αν οι βουλευτές, κυβερνητικοί μάλιστα, λέτε σε εμάς τα παράπονα της δικής σας πολιτικής, εμείς σε ποιον να τα πούμε;
