Κυριάκο (Μητσοτάκη) πάρτο αλλιώς… Το πολιτικό δίδαγμα από τις αμερικανικές εκλογές είναι ότι η ακρίβεια ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στην Ευρώπη και την Αμερική.
Αυτός είναι ο νούμερο ένα παράγοντας βάσει του οποίου ψηφίζουν οι πολίτες, όπως αποδεικνύεται ξεκάθαρα σε όλον τον πλανήτη. Ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε γιατί υποσχέθηκε καλύτερες οικονομικές συνθήκες ζωής. Το ίδιο συμβαίνει σε όλες τις χώρες, γιατί η οικονομική στενότητα “πνίγει” νοικοκυριά και επιχειρήσεις, κινδυνεύοντας να δημιουργήσουν νέες γενιές “αγανακτισμένων”, που μοιραία θα συνοδεύεται από εκρηκτική άνοδο των άκρων.
Στην Ελλάδα απομένει να φανεί κατά πόσο η κυβέρνηση έχει λάβει το μήνυμα. Καλή η άνοδος των δεικτών, όμως όσο ο μισθός δεν διαρκεί περισσότερο από 15 ημέρες τόσο θα μεγαλώνει η οργή και η απογοήτευση που θα μεταφράζεται σε ψήφο αντίδρασης. Καλή η θεωρία περί μερίσματος της ανάπτυξης που θα μοιραστεί στους πολίτες, όσο όμως οι Έλληνες δεν την αισθάνονται στην τσέπη και την αγοραστική τους δύναμη τόσο θα συνεχίσουν να πιστεύουν ότι οι καλύτερες ημέρες που τους υποσχέθηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν θα έρθουν ποτέ. Μισός μισθός σημαίνει μισή ζωή και οι πανηγυρισμοί για την αύξηση του κατώτατου μισθού δεν πείθουν κανέναν γιατί το κόστος ζωής όλων μας γίνεται δυσβάσταχτο. Μια επίσκεψη στο σούπερ μάρκετ θα πείσει και τον πλέον δύσπιστο, αφού πλέον με το που ανοίγει την εξώπορτα του σπιτιού σου φεύγουν από την τσέπη σου τουλάχιστον 50 ευρώ, δίχως να έχεις καταλάβει που έχουν δαπανηθεί. Οι τιμές στα προϊόντα είναι στα ύψη και η αύξηση του κατώτατου μισθού έχει ήδη απορροφηθεί από τις διαρκείς ανατιμήσεις. Άρα, μηδέν τις το πηλίκο.
Ουσιαστική και όχι επικοινωνιακή αύξηση εισοδημάτων
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη πρέπει να πατήσει επειγόντως γκάζι. Να στηρίξει ουσιαστικά και όχι επικοινωνιακά τα εισοδήματα και να δείξει στις επιχειρήσεις ότι οι μισθοί που καταβάλλουν πρέπει να γίνουν αξιοπρεπείς. Ο πολίτης που αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, όχι γιατί δεν εργάζεται αλλά γιατί το εισόδημά του δεν αρκεί, είναι εν δυνάμει “αγανακτισμένος” πολίτης και οι εποχές του 2012 δεν είναι μακριά για να τις έχουμε ξεχάσει.
Η “σιωπηλή πλειοψηφία” μιλάει στην κάλπη
Και κάτι ακόμα… Η σιωπηλή πλειοψηφία μιλάει στην κάλπη. Η βουβή οργή αποτυπώνεται στην σταυροδοσία των ψηφοδελτίων. Και αυτό είναι ένα γεγονός που δεν πρέπει να το υποτιμά κανείς. Το κοινωνικό καζάνι βράζει και εάν δεν υπάρξουν άμεσα παρεμβάσεις το “καπάκι” του θυμού θα… εκτοξευθεί. Και σε αυτήν την περίπτωση το τραύμα στην ποιότητα της δημοκρατίας μας θα είναι μεγάλο, γιατί στην κοινωνία θα έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι “τελικά όλοι ίδιοι είναι”. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο. Τόσο για την προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση, αλλά δεν αποδίδει, αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας.
