Αρκεί, βέβαια, το κράτος να με πληρώνει.
*Σημείωση: Το παρόν κείμενο αποτελεί σατιρικό σχόλιο
Αρκεί να έχω μια καλή θέση μετακλητού, με σταθερό μισθό και κρατική προστασία. Ναι, και εγώ πιστεύω στην ελεύθερη αγορά – όταν αγοράζουμε εμείς, με δικά σας λεφτά. Ναι, και εγώ είμαι κατά των κρατικοδίαιτων. Εκτός αν είμαι εγώ αυτός που ζει απ’ το κράτος.
Ναι, και εγώ θεωρώ το Δημόσιο δυσκίνητο και σπάταλο – γι’ αυτό το εκμεταλλεύομαι όσο μπορώ πριν έρθουν οι ιδιωτικοποιήσεις. Πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να μικρύνει. Να μικρύνει τόσο, που να χωράει μόνο εμένα και τους ανθρώπους μου. Και όταν με ξεχάσουν, όταν δε μου δώσουν καρέκλα, δεν πειράζει. Θα βρω έναν φίλο εργολάβο, που ζει κι εκείνος από το Δημόσιο, να με πληρώσει. Έτσι είναι: ιδιώτες πληρώνουν ιδιώτες. Και όλοι μαζί, φιλελεύθεροι.
Τι εννοείς “είναι απάτη”; Φιλελευθερισμός είναι. Δεν το καταλαβαίνεις; Ναι, και εγώ θεωρώ το κράτος εμπόδιο. Εμπόδιο για εσάς. Για εμάς, είναι ευκαιρία. Να μπούμε, να ριζώσουμε, να πάρουμε ό,τι μπορούμε και μετά να σας πούμε να δουλέψετε σκληρά για να πετύχετε.
Εγώ δεν περιμένω έναν διορισμό. Περιμένω απευθείας ανάθεση. Πιο premium. Είμαι κατά της γραφειοκρατίας – δεν αντέχω τις καθυστερήσεις. Θέλω τα λεφτά να περνάνε γρήγορα. Πιστεύω ότι το κράτος πρέπει να αποσυρθεί. Από τα σχολεία, τα νοσοκομεία, την κοινωνία. Όχι όμως από τους λογαριασμούς μας. Είμαι κατά του κράτους. Αλλά πρώτα… θα το τελειώσω. Από μέσα.
