«Αν δεν υπάρχει συγκάλυψη, ας βγουν επιτέλους αυτοί που φταίνε!» – Φοιτητές μοιράζονται τις σκέψεις τους για την πορεία της Παρασκευής, με τις θέσεις τους να ποικίλλουν
Λέξεις: Κωνσταντίνος-Ραφαήλ Πάγκαλος
Τέμπη…
Μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ελληνική ιστορία, που αφήνει πίσω της όχι μόνο πονεμένες ψυχές αλλά και ένα έθνος που βλέπει την ίδια του την ανθρωπιά να δοκιμάζεται. Το 2023, όταν συγκρούστηκαν τα δύο τρένα, η χώρα δεν είχε ούτε την πολυτέλεια να το συνειδητοποιήσει. Μια καταστροφή που ήρθε να μας θυμίσει πόσο εύθραυστη είναι η ζωή μας και πόσο συχνά ξεχνάμε πόσο εύκολα μπορούμε να την χάσουμε.
Και όλοι μας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, χάσαμε κάτι. Δεν ήταν μόνο οι άνθρωποι που δεν γύρισαν ποτέ σπίτι τους. Ήταν η ίδια η αξιοπρέπειά μας, η εμπιστοσύνη μας στον κόσμο γύρω μας, η πίστη μας σε όσα θεωρούσαμε δεδομένα. Το ότι ζούμε σε μια εποχή που παρακολουθούμε την πορεία του κάθε διανομέα από το κινητό μας, αλλά δεν προβλέψαμε τη σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών σε μια σιδηροτροχιά, είναι κάτι που δεν μπορούμε να το χωνέψουμε.
Και τώρα, ο καθένας μας πενθεί με τον δικό του τρόπο. Κάποιοι φωνάζουν στους δρόμους, κάποιοι από τα γραφεία τους, άλλοι πηγαίνουν σε πορείες και άλλοι σιωπούν, συμπαραστεκόμενοι ψυχικά στις οικογένειες των θυμάτων. Αλλά υπάρχει κάτι που ενώνει όλους μας: η ανάγκη για δικαιοσύνη. Μια δικαιοσύνη που αργεί, που δεν ήρθε ακόμα, αλλά που παραμένει η μόνη ελπίδα για να βρούμε ξανά την ηρεμία μας και να δείξουμε ότι αυτό που συνέβη δεν θα ξεχαστεί ποτέ.
Ακολουθούν οι σκέψεις παιδιών σχετικά με το δυστύχημα και την αυριανή συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Απόψεις που διαφέρουν η μία από την άλλη, αλλά συγκλίνουν στην δίψα τους για απονομή δικαιοσύνης.
Ιωάννα (19 ετών), φοιτήτρια δημοσιογραφίας
Δεν σκοπεύω να πάω στην πορεία. Αναγνωρίζω τη σημασία της διαμαρτυρίας, αλλά δεν πιστεύω ότι από μόνη της μπορεί να φέρει ουσιαστική αλλαγή. Οι ευθύνες για την τραγωδία είναι γνωστές, όμως οι ίδιες πρακτικές συνεχίζονται χωρίς πραγματικές συνέπειες.
Οι μαζικές διαμαρτυρίες κρατούν το ζήτημα στην επικαιρότητα και δείχνουν ότι η κοινωνία δεν ξεχνά. Ωστόσο, χωρίς συνεχείς και στοχευμένες πιέσεις – νομικές ενέργειες, δημοσιογραφική έρευνα, πολιτική δράση – υπάρχει ο κίνδυνος το θέμα να ξεχαστεί, αφήνοντας τους υπεύθυνους ατιμώρητους.
Αν συμμετείχα, θα το έκανα από σεβασμό προς τις οικογένειες των θυμάτων και για να δείξω ότι απαιτούμε δικαιοσύνη. Όμως, για να υπάρξει πραγματική αλλαγή, χρειάζονται περισσότερες μορφές πίεσης πέρα από μια πορεία.
Αθανασία (20 ετών), φοιτήτρια βιοϊατρικών επιστημών
Είναι γεγονός πως όλη η χώρα έχει κινητοποιηθεί με πορείες και απεργίες, ως ελάχιστο φόρο τιμής για τις αθώες ψυχές που χάθηκαν τόσο άδικα στην τραγωδία των Τεμπών. Προσωπικά, δεν θα μπορούσα να λείψω από αυτήν την κινητοποίηση. Μαζί με την παρέα μου, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε και εμείς σε αυτόν τον συλλογικό αγώνα. Δεν το βλέπω ακριβώς ως μια διαμαρτυρία, αλλά περισσότερο ως έναν φόρο τιμής. Ως μία προσπάθεια να αποδοθεί δικαιοσύνη. Να ησυχάσουν οι ψυχές που τόσο άδικα χαθήκανε.
Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως αυτό το δυστύχημα προκλήθηκε ξεκάθαρα από σοβαρές ελλείψεις στον τομέα των μεταφορών. Ωστόσο, δεν θεωρώ πως η σύγκρουση ήταν σκόπιμα προμελετημένη. Είναι σαφές πως το κράτος φέρει τεράστια ευθύνη: για την κακή κατάσταση του σιδηροδρόμου, για την απουσία αυτόματων συστημάτων ελέγχου, για την τοποθέτηση μη έμπειρων ατόμων σε θέσεις ευθύνης. Ο κόσμος έχει κάθε λόγο να είναι εξοργισμένος.
Παρόλα αυτά, δεν πιστεύω πως κανείς ήθελε τον θάνατο αυτών των 57 ανθρώπων. Το γεγονός ότι επιχειρήθηκε μπάζωμα και απόκρυψη βίντεο σίγουρα δηλώνει ενοχή – μια ενοχή που, κατά τη γνώμη μου, προέρχεται περισσότερο από πολιτική ανευθυνότητα παρά από πολιτική σκοπιμότητα.
Ελισάβετ (22 ετών), φοιτήτρια δημοσιογραφίας
Θα πάω στην πορεία για τα Τέμπη την Παρασκευή. Θεωρώ πως η παρουσία του κόσμου είναι απαραίτητη, γιατί οι πορείες ήταν πάντα ένας μοχλός πίεσης προς την εκάστοτε κυβέρνηση. Τώρα, όμως, είναι κάτι παραπάνω: είναι ένας μοχλός πίεσης για την αλλαγή στο σύστημα και την απόδοση δικαιοσύνης.
Θα είμαι εκεί, πρώτον, γιατί νιώθω την ανάγκη να αντιδράσω σε όλα όσα έχουν βγει στη δημοσιότητα τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά κυρίως τους τελευταίους δύο μήνες – σε όλη αυτή τη συγκάλυψη που έχει επιχειρηθεί. Και δεύτερον, γιατί αυτός είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής που μπορώ να αποτίσω στα θύματα.
Σοφία (19 ετών), φοιτήτρια δημοσιογραφίας
Δεν θα κατέβω στην πορεία. Όσο κι αν συμφωνώ ότι πρόκειται για έγκλημα, για μια τεράστια αδικία, δεν νιώθω ελεύθερη μέσα σε κάτι τόσο μαζικό.
Είμαι υπέρ της πρόληψης του κακού, αυτής που δεν μάθαμε να διεκδικούμε, που ποτέ δεν δώσαμε πραγματική σημασία. Και τώρα το πληρώνουμε. Και θα συνεχίσουμε να το πληρώνουμε, όσο δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Δεν είναι δύναμη το να βγω να φωνάξω όταν έχει φτάσει πια ο κόμπος στο χτένι. Είναι μια ψευδαίσθηση δύναμης. Αυτό ακριβώς που θέλει η εξουσία—να νιώθουμε ότι κάναμε κάτι, ενώ εκείνη συνεχίζει ανενόχλητη το «έργο» της.
Στέλιος (21 ετών), φοιτητής φυσιοθεραπείας
Ναι, θα πάω στην πορεία για τα Τέμπη την Παρασκευή. Σκεφτόμουν να μην πάω επειδή φοβάμαι την αντίδραση των αστυνομικών και ειδικότερα των ΜΑΤ σε ενδεχόμενα επεισόδια. Η παρουσία του κόσμου στην πορεία της Παρασκευής είναι πολύ σημαντική, επειδή μέσα από τη μαζικότητα πιέζονται περισσότερο οι υπεύθυνοι και αναγκάζονται να προχωρήσουν σε γρηγορότερες ενέργειες προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη για τα θύματα των Τεμπών. Εγώ προσωπικά θα πάω στην πορεία επειδή αρχικά θέλω να τιμήσω τη μνήμη των θυμάτων και επιπρόσθετα να βοηθήσω τις οικογένειες των θυμάτων στον αγώνα που κάνουν ενάντια στο κράτος και στην παρούσα κυβέρνηση προκειμένου να δικαστούν όλοι οι υπεύθυνοι και να μπουν στη φυλακή όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Παρασκευή (23 ετών), φοιτήτρια δημοσιογραφίας
Εγώ θα πάω την Παρασκευή στην πορεία και θεωρώ πολύ σημαντικό να πάμε όλοι. Κυρίως γιατί έτσι θα στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα.
Πιστεύω στην αλλαγή και πιστεύω στη δύναμη του κόσμου. Ένας από τους τρόπους να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας, να φωνάξουμε ότι δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι, είναι οι πορείες. Όλες αυτές οι στάσεις διαμαρτυρίας που κάνουμε. Το θεωρώ αναγκαίο, γιατί αφενός στέλνουμε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση, αφετέρου στέλνουμε ένα μήνυμα και στην Ευρώπη. Το ζήτημα έφτασε ως εκεί—όσο το επιτρέπουν, βασικά.
Επίσης, νιώθω πως είναι μια μικρή, αλλά ουσιαστική συμπαράσταση στους συγγενείς των θυμάτων. Σαν να τους λέμε: «Βλέπω τον αγώνα σου, τον υποστηρίζω, είμαι εδώ και θα σε στηρίξω με όποιον τρόπο μπορώ.»
Αυτό το τρένο εγώ το έπαιρνα πάρα πολλές φορές. Και μόνο η σκέψη ότι θα μπορούσα να ήμουν εκεί, ότι άνθρωποι που ίσως καθόντουσαν στη θέση μου δεν γύρισαν ποτέ πίσω, με κάνει να ανατριχιάζω. Μου έχει μείνει βαθιά χαραγμένη η φράση: «Από τύχη δεν είχε γίνει νωρίτερα.» Και είναι τρομερό να σου λένε ότι από τύχη δεν ήσουν εσύ μέσα σε εκείνο το τρένο.
Είμαι πολύ συναισθηματικά φορτισμένη με όλα όσα βλέπω και γίνονται. Θεωρώ την παρουσία του κόσμου εξαιρετικά σημαντική—για να στείλουμε ένα μήνυμα, για να δείξουμε την αγανάκτησή μας, για να μη σιωπήσουμε.
Και ελπίζω όλοι όσοι θα είμαστε εκεί να το κάνουμε ανιδιοτελώς. Γιατί, δυστυχώς, υπάρχουν και αυτοί που το εκμεταλλεύονται. Και αυτό πονάει.
Νικολέτα (23 ετών), μεταπτυχιακή φοιτήτρια γλωσσολογίας
Φυσικά και θα πάω στην πορεία για τα Τέμπη. Η παρουσία του κόσμου είναι σημαντική και απαραίτητη, καθώς είναι ο μόνος τρόπος, δυστυχώς, προκειμένου να υπάρξει δικαίωση για αυτές τις ψυχές που χάθηκαν αδίκως, για τους επιζώντες που παλεύουν ακόμα, σωματικά και ψυχολογικά, καθώς και για τους συγγενείς των θυμάτων που έμειναν πίσω, παλεύοντας για τα παιδιά τους. Θα πάω στην πορεία γιατί θα ήθελα αυτό το συμβάν να αποκτήσει επιτέλους τη δικαιοσύνη που του αξίζει, δείχνοντας ταυτόχρονα τη συμπαράστασή μου στους συγγενείς και φίλους των ατόμων που ταξίδεψαν με αυτό το τρένο.
Σοφία-Βασιλική (24 ετών), φοιτήτρια Μαθηματικών
Δεν θα πάω στην πορεία για τα Τέμπη. Όχι γιατί δεν θέλω, αλλά γιατί δεν το είχα σκεφτεί εγκαίρως και δεν το είχα κανονίσει με τη δουλειά μου. Δουλεύω σε ιδιωτική επιχείρηση, που δεν κλείνει.
Συμφωνώ, όμως, με την πορεία, γιατί ακόμα δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη. Πολλοί πιστεύουν ότι μια πορεία μπορεί να είναι η λύση, αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει. Στην Ελλάδα, η δικαιοσύνη αργεί, και πολλές φορές, το δίκιο δεν βρίσκεται ποτέ.
Ο λόγος που θα ήθελα να είμαι εκεί είναι για να τιμήσω τη μνήμη των θυμάτων και να συμπαρασταθώ στις οικογένειές τους. Ως προς την αντίδραση στην κυβέρνηση, θεωρώ ότι δεν είναι μόνο ευθύνη των σημερινών προσώπων. Οι νόμοι και οι αποφάσεις που πάρθηκαν εδώ και χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις, είναι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ.
Βάλια (21 ετών), φοιτήτρια ψυχολογίας
Το πιο πιθανό είναι να πάω. Θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντική η παρουσία του κόσμου εκεί, γιατί όταν υπάρχει μαζική κινητοποίηση για τόσο σοβαρά ζητήματα, ασκείται μεγαλύτερη πίεση στην κυβέρνηση και ευρύτερα στη δικαστική αρχή, ώστε να υπάρξει δικαιοσύνη για τα θύματα των Τεμπών!
Εγώ θέλω να πάω, γιατί με αυτόν τον τρόπο σίγουρα δείχνουμε τη συμπαράστασή μας στις οικογένειες των θυμάτων, που κάνουν τα πάντα για να υπάρξει δικαίωση για τα παιδιά τους. Και γιατί, στο τέλος της ημέρας, θα μπορούσε ο καθένας και η καθεμία από εμάς να είναι σε αυτό το τρένο.
Δύο χρόνια μετά, και ακόμα υπάρχουν ερωτηματικά στην υπόθεση, ακόμα ακούμε ειρωνείες από πολιτικούς της κυβέρνησης για τη “μη συγκάλυψη” του ζητήματος… Αν δεν υπάρχει συγκάλυψη, ας βγουν επιτέλους αυτοί που φταίνε!
Άννα (21 ετών), φοιτήτρια φυσικού
Δεν είμαι σίγουρη αν θα πάω ακόμα στην διαμαρτυρία. Σκέφτομαι τη συμμετοχή μου, αλλά έχω κακές εμπειρίες από πορείες. Τις βρίσκω μεγάλη ταλαιπωρία, που τελικά δεν αποφέρει αποτελέσματα. Η παρουσία του κόσμου μπορεί να είναι ηχηρή, αλλά δεν πιστεύω ότι τα πράγματα αλλάζουν με αυτόν τον τρόπο.
Αν τελικά πάω, θα είναι για να δείξω τη συμπαράστασή μου στους συγγενείς και τους γνωστούς των θυμάτων. Όχι γιατί πιστεύω ότι θα ιδρώσει το αυτί της κυβέρνησης με κάτι τέτοιο…
Γιώργος-Ανδρέας (20 ετών), φοιτητής αρχαιολογίας και ιστορίας
Θα πάω στην πορεία, παρόλο που βρίσκομαι στο Παρίσι. Εδώ θα γίνει μια συγκέντρωση, και νιώθω πως η φυσική μου παρουσία, έστω και μακριά από την Ελλάδα, έχει σημασία.
Όσο περισσότεροι είμαστε, τόσο μεγαλύτερη η πίεση που ασκούμε για την απονομή δικαιοσύνης. Δεν πρέπει να ξεχαστεί αυτή η τραγωδία, ούτε να μείνει ατιμώρητη. Διαμαρτυρόμαστε για τις ευθύνες της πολιτείας, για την ατιμωρησία που μας πνίγει και για την αδιαφορία απέναντι σε ανθρώπινες ζωές.
Πάνω απ’ όλα, όμως, στέκομαι δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων. Στηρίζω τον αγώνα τους, τη φωνή τους, τον πόνο τους. Δεν γίνεται να προχωράμε σαν να μην συνέβη τίποτα.
Γιώργος (21 ετών), φοιτητής δημοσιογραφίας
Θα συμμετάσχω στην πορεία για τα Τέμπη την Παρασκευή. Θεωρώ εξαιρετικά σημαντική την παρουσία του κόσμου, και ειδικά της νέας γενιάς και των φοιτητών. Δεκαεπτά από τα θύματα ήταν φοιτητές, νέοι άνθρωποι, συμφοιτητές μας, φίλοι μας.
Πρέπει να είμαστε εκεί. Να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και σε όλους τους υπεύθυνους αυτού του εγκλήματος: «Αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί. Οι ένοχοι θα βρεθούν και θα λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη.»
Μαριάννα (23 ετών), φοιτήτρια επικοινωνίας και ψηφιακών μέσων
Θα πάω στην πορεία την Παρασκευή. Τη θεωρώ πάρα πολύ σημαντική, γιατί όσο περισσότεροι συγκεντρωνόμαστε, τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες να πάρει έκταση το ζήτημα και να αντιμετωπιστεί όπως του αξίζει από τα ΜΜΕ και τους αρμόδιους φορείς.
Θα παρευρεθώ για να δηλώσω τη συμπαράστασή μου στους συγγενείς των θυμάτων, για να εκφράσω τη δυσαρέσκειά μου απέναντι στην κυβέρνηση και για να συμβάλω ώστε η συγκέντρωση αυτή να γίνει θέμα σε παγκόσμια κλίμακα.
Πιστεύω πως οι πολίτες πρέπει να κινητοποιούνται σε κάθε κοινωνικό ζήτημα, γιατί είμαστε μέλη της κοινωνίας και αξίζει να παλεύουμε για τη δικαιοσύνη. Η αντίσταση μέσω των διαδηλώσεων απέναντι στους κυβερνητικούς εκπροσώπους είναι το ηχηρότερο μήνυμα και αποδεικνύει τη δύναμη που έχει ο λαός όταν ενώνεται για έναν κοινό σκοπό.
