Δεν είμαι χημικός. Δηλαδή… είμαι τόσο χημικός όσο ο Άδωνις είναι φεμινιστής. Οπότε όχι, δεν μπορώ να σου πω με απόλυτη βεβαιότητα τι προκάλεσε την πυρόσφαιρα.
Δεν ξέρω αν το εμπορικό τρένο κουβαλούσε βενζίνη, βιτάμ ή βιταμίνη C. Αφήνω τους fact checkers να διατυπώνουν με απόλυτη βεβαιότητα απόψεις για το τι μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία.
Ξέρω όμως πολύ καλά ποιοι ευθύνονται για την τραγωδία των Τεμπών. Αυτοί που άφησαν δύο τρένα να κινούνται στις ίδιες ράγες για 15 λεπτά, σε ένα δίκτυο ρημαγμένο, χωρίς ασφάλεια, χωρίς καν τηλεδιοίκηση. Που είχαν σε θέσεις κλειδιά ρουσφέτια και ανεκεπαίδευτους. Που μπάζωσαν και ξεμπάζωσαν τον τόπο, καταστρέφοντας στοιχεία. Και τότε ήρθε ο Γεραπετρίτης, στάθηκε μπροστά σε μια κονσόλα από το ‘70, και μας είπε: «Αυτό είναι τηλεδιοίκηση». Όχι, πιο σύγχρονο interface έχει το τηλεκοντρόλ του air condition μου.
Αυτοί που δεν σεβάστηκαν ούτε τα σώματα των νεκρών. Που άφησαν γονείς να ψάχνουν τα παιδιά τους με τα χέρια. Που έστησαν μια εξεταστική για τα μάτια του κόσμου, και ξανάβαλαν τον υπουργό στα ψηφοδέλτια, σαν να λένε «μπράβο, συνέχισε έτσι». Που συκοφάντησαν συστηματικά τις οικογένειες των θυμάτων. Που αποκάλεσαν “εργαλειοποίηση” τον πόνο. Που διέλυσαν τους θεσμούς, και τώρα ζητούν και τα ρέστα.
Και μέσα σε όλα, έφτιαξαν έναν «ανεξάρτητο φορέα» για να ερευνήσει το δυστύχημα, τον ξεφτίλισαν οι ίδιοι και τώρα τον πετάνε, αφού δεν τους βολεύει. Γιατί τελικά, όλα αυτά που βγαίνουν τελευταία, οι ξαφνικές «αποκαλύψεις», οι σκόπιμες συγχύσεις, οι υπερπροβολές ή οι «διαψεύσεις» ενός πορίσματος που οι ίδιοι διέταξαν, έχουν έναν μόνο στόχο: Την ψυχική κόπωση της κοινωνίας. Να πετύχουν δηλαδή, μέσα από τη σύγχυση και την αποδόμηση του νοήματος, να κουραστούμε, να βαρεθούμε, να το αφήσουμε πίσω μας.
Αλλά ξέρουμε ποιοι φταίνε. Με όνομα, με έργο, με υπογραφή.
