Η πολιτική σκηνή δείχνει ξανά το χειρότερό της πρόσωπο.
Η κυβέρνηση, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή για την τραγωδία των Τεμπών, επαναφέρει στο προσκήνιο το Μάτι, επιχειρώντας έναν ατυχέστατο συμψηφισμό.
Οι παραλληλισμοί που γίνονται από κυβερνητικά στελέχη και φιλικά τους μέσα ενημέρωσης είναι ενδεικτικοί του πανικού που έχει καταλάβει το Μαξίμου, βλέποντας ότι το κύμα αγανάκτησης για τα Τέμπη δεν κοπάζει. Αντί να απαντήσουν επί της ουσίας, προτιμούν να αναμοχλεύουν το παρελθόν, ελπίζοντας να αλλάξουν την ατζέντα.
Μόνο που αυτή η στρατηγική έχει ένα πρόβλημα: η κοινωνία δεν ξεχνά.
Το Μάτι δεν μπορεί να «ισοφαρίσει» τα Τέμπη. Όσο κι αν επιχειρείται, δεν υπάρχει καμία σύγκριση μεταξύ των δύο υποθέσεων. Στα Τέμπη, υπήρξε συστηματική συγκάλυψη, κοροϊδία των οικογενειών των θυμάτων, ανεπανάληπτη επικοινωνιακή διαχείριση, ακόμα και πολιτική ασυλία σε συγκεκριμένα πρόσωπα. Και το χειρότερο; Όλα αυτά ενώ ήταν γνωστό ότι η τραγωδία ερχόταν.
Η προσπάθεια συμψηφισμού λοιπόν δεν πείθει. Και κυρίως, δεν αρκεί για να αποσείσει τις τεράστιες ευθύνες της κυβέρνησης. Ούτε για την έλλειψη μέτρων πρόληψης, ούτε για την πλήρη αδιαφορία, ούτε για την επιμονή να κρατήσει στο πολιτικό απυρόβλητο τον Κώστα Καραμανλή, τον υπουργό που «παραιτήθηκε» αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει την πολιτική του καριέρα ανενόχλητος.
Η πραγματική ατζέντα είναι μία: Δικαιοσύνη για τα Τέμπη. Και καμία επικοινωνιακή τακτική δεν πρόκειται να την αλλάξει.
