Εξέταση της σημασίας του Πολυτεχνείου στη σύγχρονη εποχή και η επιρροή της νεότητας στις κοινωνικές αντιδράσεις. Υπήρχαν ή όχι νέοι άνθρωποι νεκροί και τραυματίες στο Πολυτεχνείο; Κατάφερε τίποτε εκείνη η γενιά; Γιατί 51 χρόνια αργότερα επιμένει ένα αφήγημα που υποτιμά την εμβληματική εξέγερση των δημοκρατικών νέων; Η απάντηση είναι στη νεότητα. Η αντιπάθεια απέναντι στο Πολυτεχνείο δεν είναι μόνο πολιτική ως προς το περιεχόμενο της εξέγερσης, αλλά απορρέει και από τη διαχρονικότητά της, καθώς τονίζεται η δυνατότητα των εξεγέρσεων.
Το πρώτο αφήγημα, δηλαδή περί της εξέγερσης που φέρνει νεκρούς, έχει αλλοιωθεί λόγω κυβερνητικών θώκων που υποστήριξαν πολλοί δημοφιλείς εκφραστές του. Προκειμένου να διασαφηνιστεί, η αντίληψη ότι δεν υπήρχαν νεκροί εντός του Πολυτεχνείου δεν αναιρεί τη σημασία της εξέγερσης. Το Πολυτεχνείο είναι η μνήμη της εξέγερσης κι επομένως δεν περιορίζεται στον προαύλιο χώρο του ακαδημαϊκού κτιρίου. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι υπήρξαν νεκροί από τις δυνάμεις που επιτέθηκαν, η μνήμη της εξέγερσης παραμένει ζωντανή.
Όσον αφορά τη γενιά του Πολυτεχνείου που κατηγορείται για ξεπούλημα, αυτό συνιστά ένα συναισθηματικό επιχείρημα που δεν αλλάζει την ουσία της εξέγερσης. Το Πολυτεχνείο δεν ανήκει στους ανθρώπους του παρόντος, αλλά στους νέους της εποχής τους. Οι νέοι που εξεγέρθηκαν στο Πολυτεχνείο αποτελούν φωτεινό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές.
Αν το Πολυτεχνείο είναι πάντοτε κάτι, αυτό είναι η νιότη του κόσμου. Η έμπνευση για τις επόμενες γενιές να πιστεύουν ότι η αντίδρασή τους θα αλλάξει την ιστορία. Το Πολυτεχνείο έχει γίνει σήμα των νέων και των κινημάτων, διασφαλίζοντας τη διαχρονική του επίδραση και σημασία. Πενήντα και ένα χρόνια αργότερα, το Πολυτεχνείο εξακολουθεί να είναι επίκαιρο, τιμάται και διδάσκεται στις νέες γενιές.
