Να μιλήσουμε για τη woke ατζέντα; Να μιλήσουμε!
Είναι ο νέος μπαμπούλας, λένε. Απειλεί την πατρίδα, τη θρησκεία, την οικογένεια, λένε. Η Woke Agenda δεν είναι κάτι το οργανωμένο. Δεν μαζεύτηκαν όλοι οι υποστηρικτές της κοινωνικής δικαιοσύνης να καταστρώσουν σχέδιο για να “αλλοιώσουν” την κοινωνία.
Είναι πιο απλό από ότι το κάνουν να φαίνεται. Woke σημαίνει εγρήγορση. Να βλέπεις την αδικία και να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Για την ισότητα των φύλων, τα δικαιώματα της LGBTQ+ κοινότητας, την προστασία του περιβάλλοντος και την κοινωνική δικαιοσύνη. Ανθρώπινα δικαιώματα, τα λέμε στο χωριό μου.
Γιατί όμως δαιμονοποιείται; Επειδή είναι πιο εύκολο να καλλιεργείς φόβο για τους “δικαιωματιστές” παρά να λύσεις πραγματικά προβλήματα όπως η ακρίβεια ή η ανισότητα. Φταίνε οι μειονότητες για τα υψηλά τιμολόγια ρεύματος ή τα καρτέλ ενέργειας; Σκέψου.
Επειδή είναι πιο εύκολο να σε κάνουν να φοβηθείς παρά να σου δώσουν λύσεις. Επειδή προτιμούν να σου πουλήσουν την «τυραννία των μειοψηφιών» παρά να αλλάξουν το σύστημα που τους βολεύει. Ο κόσμος δεν χρειάζεται λιγότερα δικαιώματα. Χρειάζεται περισσότερη δικαιοσύνη. Και αυτό, φίλε μου, δεν είναι “woke”. Είναι απλώς το σωστό.
Πουλούν φόβο, επειδή προφανώς δεν επιθυμούν να θίξει κανείς τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Η υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι διαπραγματεύσιμη στον βωμό καμίας συνωμοσιολογίας. Σκέψου το.
