«Δε σε πειράζει παλικάρι μου να ανεβάσουμε το νοίκι 10%, ε; Θα το πάρεις όλο πίσω το Νοέμβρη, μωρέ…».
Η κυβέρνηση κερνάει ένα νοίκι. Χαρά! Οι ιδιοκτήτες τρίβουν τα χέρια τους. 10% αύξηση ενοικίου από αύριο.
Κι όμως είναι τόσο απλό. Η στεγαστική κρίση στην Ελλάδα είναι κρίση προ-σφο-ράς. Δεν χτίζονται σπίτια. Κι ενώ η ζήτηση εκτοξεύεται – τουρισμός, Airbnb, golden visa κτλ– η κυβέρνηση τι κάνει; Επιδοτεί τη ζήτηση αντί της προσφοράς.
Το αποτέλεσμα από το «Σπίτι μου 1 κ 2»; Οι τιμές στα ύψη. Δυάρι στα Πατήσια: 800 ευρώ σε πολυκατοικία 60 ετών. Και τώρα; Η κυβέρνηση ταΐζει τη φούσκα. Και ποιοι κερδίζουν; Όλοι αυτοί που βλέπουν την ακίνητη περιουσία τους να φουσκώνει.
Τι θα μπορούσε να γίνει; Να απαγορευτούν τα Airbnb στις υπερκορεσμένες περιοχές. Πολυκατοικίες για σπίτια, όχι ξενοδοχεία. Να καταργηθεί η golden visa. Να σταματήσει το ξέπλυμα και οι πολυεθνικές να μαζεύουν τα σπίτια μας. Να πιεστούν οι τράπεζες να ρίξουν στην αγορά τα χιλιάδες ακίνητα που κρατάνε στο ντουλάπι τους για τους ισολογισμούς τους. Να ξαναγεννηθεί η δημόσια στέγη. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην ΕΕ χωρίς πολιτική στέγασης. Ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας καταργήθηκε το 2012.
Το πρόβλημα δεν είναι τεχνικό. Είναι ταξικό. Η νέα γενιά δεν βρίσκει σπίτι. Ούτε αύριο. Ούτε του χρόνου. Ούτε ποτέ. Κύριοι, τη φούσκα δεν τη χαζεύεις. Τη σκας.
