Η πιθανότητα επανάληψης της ιστορίας της Λιβύης στη Συρία αναδεικνύει τις γεωπολιτικές εντάσεις και τους ισλαμιστικούς κινδύνους της περιοχής. Το ημερολόγιο έγραφε 11 Οκτωβρίου του 2011 όταν το κεφάλαιο του Μουαμάρ Καντάφι έκλεισε οριστικά για την Λιβύη. Η πτώση των δικτατόρων συνοδεύεται συχνά από ισλαμιστικά κινήματα που υποστηρίζονται από τρίτες δυνάμεις. Σήμερα, 13 χρόνια μετά, η Συρία φέρνει στο προσκήνιο μια παρόμοια κατάσταση, καθώς όλος ο δυτικός κόσμος φαίνεται να αποσιωπά ότι η πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ θα μπορούσε να επηρεαστεί από παρόμοιους παράγοντες.
Ο Μοχάμεντ Αμπού Αλ Τζουλάνι, ηγέτης της συριακής αντίστασης, είναι γνωστός για τις σχέσεις του με το Ισλαμικό Κράτος και την Αλ Κάιντα. Αυτός, μαζί με άλλους ισλαμιστές, δείχνει ότι οι παλιές δομές και οι στρατηγικές της Δύσης παραμένουν άγνωστες, ενώ τα διδάγματα της ιστορίας φαίνεται να αγνοούνται.
Πέρα από τον κοινό παρανομαστή της Δύσης, υπάρχει και η Τουρκία που ενισχύει σημαντικά τους ισλαμιστές στην Συρία. Η Άγκυρα έχει ήδη αρχίσει επιθέσεις κατά των Κούρδων της περιοχής. Η κατάσταση προοιωνίζει μια νέα φάση συγκρούσεων που μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις για την περιοχή.
Τα γεγονότα αυτά μας θυμίζουν ότι οι εξεγέρσεις του 2011 δεν έγιναν μάθημα για τη Δύση. Η λογική που διέπει τις στρατηγικές παρεμβάσεις της Δύσης παραμένει αταλάντευτη, οδηγώντας σε επικίνδυνες συνέπειες που απειλούν την παγκόσμια ειρήνη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
