Σαν ηχώ σε αρχαία τραγωδία η πρόταση της μάνας των Τεμπών, της κ. Καρυστιανού, ακούγεται πλέον σε κάθε γεγονός της χώρας.
Όταν ρώτησαν τον τότε πρωθυπουργό της Βρετανίας Χάρολντ Μακμίλαν, ποιος ήταν ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κυβέρνησή του, ο ίδιος απάντησε: «Τα γεγονότα, αγαπητέ μου, τα γεγονότα».
Από χθες γαλάζιοι υπουργοί, βουλευτές και στελέχη ανεβάζουν όλοι στα σόσιάλ τους, μετά από προφανή υπόδειξη από τα κεντρικά, το συγκεκριμένο post με το ευφυέστατο -πώς δεν το είχαμε σκεφτεί οι υπόλοιποι- επιχείρημα: «Αφού βρε παιδιά τα βρήκαμε τα συμφωνήσαμε. Ο σταθμάρχης φταίει, γιατί το αλλάζετε τώρα;»
Πότε με τόση λύσσα συστρατεύτηκαν όπως χθες, οι εκπρόσωποί μας για να απαιτήσουν δικαιοσύνη για τα Τέμπη;
Ποτέ.
Μόνο χθες το έκαναν. Για το τομάρι του κόμματος.
Τι κατάντια.
«Ο ίδιος ο σταθμάρχης επίσημα έχει αναλάβει την ευθύνη των πράξεών του, αναγνωρίζοντας την ύπαρξη ανθρώπινου λάθους.
Ποιος ο λόγος κάποιοι να ανοίγουν ξανά ένα θέμα που όλοι έχουμε συμφωνήσει;»
Πότε συμφωνήσαμε; Ποιοι συμφωνήσαμε; Σε τι συμφωνήσαμε;
Τι ντροπή.
«… ανοίγουν ξανά ένα θέμα…;»
Δεν είναι «θέμα».
Ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα με 57 νεκρούς και 87 τραυματίες, με μηδενική ανάληψη ευθύνης από την πολιτεία, με στοιχεία συγκάλυψης να βγαίνουν στην επιφάνεια καθημερινά, δεν είναι θέμα.
Είναι έγκλημα. Δε βρίσκω άλλη λέξη.
«Ποιος ο λόγος…;»
Τι ντροπή. Μόνο που θέτεις το ερώτημα.
Ο λόγος είναι η κραυγή των νεκρών για δικαίωση και δικαιοσύνη.
Την ακούν κάθε βράδυ στον ύπνο τους οι συγγενείς τους.
Δε μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Δείτε επίσης: Τρία νέα στοιχεία για την διαχείριση των ηχητικών ντοκουμέντων της τραγωδίας των Τεμπών
