Μόλις τέσσερα χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη της Μυτιλήνης, σε ένα λόφο πάνω στον αμαξιτό δρόμο προς το χωριό Μόρια, βρίσκεται ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ταυτόχρονα άγνωστα αρχαία μνημεία.
Το λατομείο μαρμάρου που από τους ελληνιστικούς μέχρι τους χρόνους της ύστερης αρχαιότητας τροφοδοτούσε με γκρίζα μάρμαρα την κατασκευή πολλών μνημείων της αρχαίας Μυτιλήνης, όπως για παράδειγμα, το Αρχαίο Θέατρο της πόλης και το Ρωμαϊκό Υδραγωγείο. Τα ίχνη των εργαλείων και της τεχνικής λατόμευσης πάνω στα πετρώματα είναι εμφανή στις επιφάνειες των μαρμάρινων όγκων.
«Όπως φαίνεται σε σχετικό χάρτη περιοχών της Μεσογείου, που δημοσιοποιήθηκε από τον καθηγητή Lorenzo Lazzarini το 2002, το πέτρωμα της Μόριας μεταφέρθηκε και χρησιμοποιήθηκε σε πάρα πολλά μνημεία όχι μόνο της Ρώμης και άλλων πόλεων της Ιταλίας, αλλά και σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», αναφέρει σε παλιότερο δημοσίευμα γεωλόγος και πρώην ερευνήτρια του ΙΓΜΕ.
Το αρχαίο λατομείο της Μόριας, εύκολα επισκέψιμο, περιλαμβάνει εννέα βασικές εξορυκτικές κοιλότητες και πολλές μικρότερες στην περιφέρεια, καταλαμβάνοντας έκταση μήκους 200 μέτρων, πλάτους 120 μέτρων και βάθους σε ορισμένα σημεία 30 μέτρων.
Η επεξεργασία των μαρμάρινων όγκων στο μνημείο δείχνει τη μεγάλη ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος, με τον αριθμό των ημίεργων να είναι εντυπωσιακά υψηλός.
Δυστυχώς, η αισθητική υποβάθμιση τμημάτων του αρχαίου λατομείου που έχει χαρακτηριστεί ως προστατευόμενος αρχαιολογικός χώρος, έχει προκαλέσει ανησυχία, καθώς κάποιοι τον χρησιμοποιούν για την απόρριψη σκουπιδιών.
Το μάρμαρο του λατομείου της Μόριας, σκούρο γαλαζόφαιο με φλεβώσεις κρυσταλλικής δομής, δεν προσφέρεται για στίλβωση, αλλά έχει μοναδική γεωλογική αξία.
Οι κρυσταλλικοί ασβεστόλιθοι που εμφανίζονται στην περιοχή της Μόριας, είναι πετρώματα που σχηματίσθηκαν κατά τη γεωλογική περίοδο του Τριαδικού, πριν από 200-250 εκατομμύρια χρόνια, και περιέχουν εντυπωσιακά απολιθώματα.
Τα αρχαία λατομεία, μνημεία της φύσης και του ανθρώπου, είναι αναμφισβήτητα ένα μεγάλο εθνικό κεφάλαιο γεωλογικής, αρχαιολογικής και ιστορικής σπουδαιότητας.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
