Ανακαλύψτε πώς η φυσική δραστηριότητα επηρεάζει τη μακροχρόνια θνησιμότητα και τη βιολογική γήρανση. Ενώ είναι κοινώς αποδεκτό ότι η άσκηση συμβάλλει στη μακροχρωία, πρόσφατες έρευνες από τη Φινλανδία ρίχνουν νέα φως στην πραγματικότητα των οφελών της φυσικής δραστηριότητας. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Jyväskylä μελέτησαν τη σχέση ανάμεσα στη μακροχρόνια σωματική δραστηριότητα κατά τον ελεύθερο χρόνο και τη θνησιμότητα, εστιάζοντας και στη βιολογική γήρανση. Η μελέτη περιλάμβανε 22.750 δίδυμα που γεννήθηκαν πριν το 1958 και η αξιολόγηση της σωματικής τους δραστηριότητας πραγματοποιήθηκε το 1975, το 1981 και το 1990. Η παρακολούθηση της θνησιμότητας συνεχίστηκε μέχρι το τέλος του 2020.
Οι ερευνητές χώρισαν τους συμμετέχοντες σε τέσσερις υποομάδες, αναλόγως με τα επίπεδα φυσικής δραστηριότητας: καθιστική, μέτρια δραστήρια, ενεργή και πολύ δραστήρια ομάδα. Κατά τη διάρκεια των 30 ετών παρακολούθησης, διαπιστώθηκε ότι οι συμμετέχοντες που διατηρούσαν μέτρια επίπεδα άσκησης είχαν 7% χαμηλότερο κίνδυνο θνησιμότητας σε σχέση με εκείνους που ήταν καθιστικοί. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν παρατήρησαν κανένα πρόσθετο όφελος από την αύξηση της σωματικής δραστηριότητας πέρα από τα μέτρια επίπεδα.
Αν και τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα υποδεικνύουν ότι μεγαλύτερη σωματική δραστηριότητα μειώνει τον κίνδυνο θνησιμότητας, η κατάσταση διαφοροποιείται μακροπρόθεσμα, καθώς οι ιδιαίτερα δραστήριοι δεν εμφάνισαν σημαντικές διαφορές στη θνησιμότητα σε σύγκριση με τους καθιστικούς.
Η έρευνα σχετικά με τη βιολογική γήρανση εντόπισε μια ενδιαφέρουσα σύνδεση σε σχήμα U, όπου η γήρανση επιταχύνεται τόσο στους λιγότερο δραστήριους όσο και στους πολύ δραστήριους. Οι ερευνητές καταλήγουν ότι άλλοι παράγοντες, όπως το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ, επηρεάζουν επίσης την καλή συσχέτιση της φυσικής δραστηριότητας με τη βιολογική γήρανση.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
