Τα βρέφη που βρίσκονται ακόμα στη μήτρα έχουν κάποιους επιπλεόν μυς στα χέρια οι οποίοι προσομοιάζουν με μυς σαύρας, τους περισσότερους από τους οποίους θα χάσουν προτού γεννηθούν, όπως αποκαλύπτουν ιατρικές τομογραφίες.
Οι βιολόγοι, σχολιάζοντας αυτά τα ευρήματα, που δημοσιεύτηκαν στην επιστημονική επιθεώρηση «Development», εξηγούν ότι αυτό ενδέχεται να είναι ένα από τα αρχαιότερα στοιχεία της εξέλιξης του ανθρώπου που διατηρείται μέχρι σήμερα.
Πρόκειται για ένα στοιχείο που χρονολογείται περίπου 250 εκατομμύρια χρόνια πριν, την εποχή που ερπετά εξελίσσονταν σε θηλαστικά.
Δεν είναι ακόμα βέβαιο το γιατί αυτοί οι μύες σχηματίζονται και στη συνέχεια διαγράφονται πριν από τη γέννηση. Οι ερευνητές, πάντως, υποστηρίζουν ότι ενδέχεται να έχει να κάνει με τη δημιουργία του αντίχειρα, ο οποίος σε σύγκριση με τα υπόλοιπα δάχτυλα έχει έναν επιπλέον μυ.
Σπανίως κάποια παιδιά και ενήλικες έχουν μερικούς μυς χεριών ή δαχτύλων περισσότερους, αλλά ποτέ όλους αυτούς που είδαν οι ερευνητές στις τομογραφίες των επτά ή 13 εβδομάδων κύησης.
Όταν παραπάνω μύες διατηρούνται, μετά τη γέννηση οδηγούν σε δυσμορφίες των άκρων. Οι βιολόγοι που διεξήγαγαν την παρούσα έρευνα θεωρούν ότι τα ευρήματά τους μπορούν να ρίξουν φως σε τέτοιου τύπου ελλείψεις.
Ο δρ Ρούι Ντιόγκο του Πανεπιστημίου του Χάουαρντ εξηγεί ότι ενώ διατηρήσαμε στην εξέλιξη μας πολλούς μυς για τις ιδιαίτερες κινήσεις του αντίχειρα, χάσαμε πολλούς μυς για τις κινήσεις των άλλων δαχτύλων που δεν ήταν πλέον απαραίτητες.
Γιατί επομένως αυτοί οι μύες υπάρχουν; Πιθανότατα δεν μπορούμε να πούμε στην εξέλιξη: «Λοιπόν κοίτα, θα διαγράψω από το μηδέν τους μυς που πηγαίνουν στα δάχτυλα δύο, τρία, τέσσερα και πέντε και θα κρατήσω μόνο αυτούς που πάνε στον αντίχειρα». Ο Ντιόγκο υποστηρίζει ότι η διαδικασία είναι πιο περίπλοκη από αυτό.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι αυτές οι δομές είναι πολύ πιο εντυπωσιακές από άλλες που έχουν απομείνει, όπως η σκωληκοειδής απόφυση, οι φρονιμίτες και ο κόκκυγας.
Ο Ντιόγκο δηλώνει: «Μιλάμε για 250 εκατομμύρια χρόνια πριν, δεν υπάρχει ενήλικο θηλαστικό, αρουραίος ή σκύλος που να έχει αυτούς τους μυς, είναι εντυπωσιακό».
Ο Σέργιο Αλμέκιγια, ανθρωπολόγος που εξετάζει την εξέλιξη των πιθήκων και των ανθρώπων από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, τονίζει τη σημασία αυτών των ευρημάτων για την εκτίμηση της ανθρώπινης ανάπτυξης, αλλά και τη γέννηση πλήθους νέων ερωτημάτων (γιατί ορισμένες δομές εξαφανίζονται και ξαναεμφανίζονται, τι άλλο δε γνωρίζουμε για την εξέλιξη μας κ.ά).
Οι βιολόγοι προτίθενται να μελετήσουν λεπτομερώς και άλλα μέλη του σώματος. Έχουν, μάλιστα, ήδη ξεκινήσει να μελετούν τους αντίστοιχους μυς των ποδιών, αυτοί υπάρχουν ακόμα στις μαϊμούδες και τους πιθήκους και τους χρησιμοποιούν για να σκαρφαλώσουν και να χειριστούν αντικείμενα με τα πόδια τους.
Ο Ντιόγκο υποστηρίζει ότι χάνουμε ό,τι δε χρειαζόμαστε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι γινόμαστε προοδευτικά καλύτεροι ως είδος.
«Πραγματικά, χάνουμε πράγματα που θα μας έκαναν υπερανθρώπους, θα μπορούσαμε για παράδειγμα να κινήσουμε όλα μας τα δάχτυλα και αυτά του ποδιού όπως τους αντίχειρες», υπογραμμίζει ο ίδιος.
