Άριστη ρύθμιση του σακχάρου μπορούν να έχουν οι διαβητικοί χάρη στο υβριδικό τεχνητό πάγκρεας, το οποίο λειτουργεί με τον συνδυασμό αισθητήρα, εφαρμογής για έξυπνο κινητό και αντλίας συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης.
Οι τελευταίες εξελίξεις που αφορούν τη νόσο παρουσιάζονται στην επιστημονική εκδήλωση, με θέμα «Σύγχρονες αντιλήψεις και νέες τεχνολογικές εφαρμογές στην εργαστηριακή διάγνωση και διαχείριση του σακχαρώδη διαβήτη», που διεξάγεται στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (14-16 Φεβρουαρίου). Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου (9.00- 14.00), θα πραγματοποιηθεί ενημέρωση του κοινού για όλες τις εξελίξεις στην αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη.
«Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μία ύπουλη μακροχρόνια ασθένεια, η οποία δεν θεραπεύεται αλλά αντιμετωπίζεται με την ινσουλίνη και τα καινούργια φάρμακα που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια αλλά και με την καλή ρύθμισή του», επισήμανε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής της επιστημονικής εκδήλωσης, ενδοκρινολόγος Ζαδάλλα Μούσλεχ.
Παράλληλα, τόνισε ότι η τύφλωση, ο ακρωτηριασμός και η νεφρική ανεπάρκεια αποτελούν τις σημαντικότερες επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη, που επηρεάζουν την ποιότητα ζωής του διαβητικού. «Όλες οι μελέτες έχουν δείξει ότι η κακή ρύθμιση του διαβήτη οδηγεί σε πάρα πολλές επιπλοκές, όπως η τύφλωση, ο ακρωτηριασμός, η νεφρική ανεπάρκεια. Πιστεύεται ότι σε ένα εικοσιτετράωρο παγκοσμίως γίνονται περισσότεροι από 50 ακρωτηριασμοί, περισσότερα από 180 άτομα τυφλώνονται και περισσότερα από 200 άτομα οδηγούνται στο μηχάνημα του τεχνητού νεφρού», πρόσθεσε ο κ. Μούσλεχ. Αναφερόμενος στις εξελίξεις που έγιναν στην αντιμετώπιση του σακχαρώδη διαβήτη, σημείωσε ότι πριν από την ανακάλυψη της ινσουλίνης, το 1921, οι διαβητικοί είναι καταδικασμένοι σε θάνατο.
«Με την ανακάλυψη της ινσουλίνης σώθηκαν οι ζωές των διαβητικών. Αυτό ήταν ο πρώτος στόχος. Ο επόμενος στόχος ήταν να επιτύχουμε καλύτερη ρύθμιση του σακχάρου έτσι ώστε να αποφύγουμε τις επιπλοκές του διαβήτη. Ο μελέτες έχουν δείξει ότι η καλή ρύθμιση του σακχάρου μειώνει σημαντικά τις επιπλοκές του σακχαρώδη διαβήτη. Σήμερα, λέμε ότι δεν φτάνει μόνο να σώσουμε τις ζωές και να μειώσουμε τις επιπλοκές, αλλά πρέπει να έχουμε άριστη ρύθμιση. Έτσι, εκμεταλλευτήκαμε την τεχνολογία. Το πρώτο βήμα ήταν η ανακάλυψη των αντλιών συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, όπου η αντλία μιμείται το φυσιολογικό πάγκρεας και χορηγεί την ινσουλίνη στο ασθενή, ο οποίος τρυπιέται τουλάχιστον οκτώ με δέκα φορές για να μετράει το σάκχαρό του. Το νεότερο επίτευγμα της τεχνολογίας είναι ένας αισθητήρας, τον οποίο τοποθετεί ο διαβητικός στο χέρι του και παρακολουθεί τα επίπεδα του σακχάρου 24 ώρες το 24ωρο χωρίς να χρειάζεται να τρυπιέται. Το επόμενο βήμα είναι ο συνδυασμός της χρήσης αυτού του αισθητήρα με την αντλία συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης, μέσω μιας εφαρμογής για κινητό ή για τάμπλετ. Αυτό είναι το υβριδικό τεχνητό πάγκρεας, το οποίο στην ουσία είναι ένας μηχανισμός, με τον οποίο σταματάει η έγχυση ινσουλίνης, όταν πέφτει το σάκχαρο του ασθενούς και έτσι ο διαβητικός αποφεύγει τις δυσάρεστες επιπλοκές της υπογλυκαιμίας», πρόσθεσε ο κ. Μούσλεχ.
Προς το παρόν, το υβριδικό τεχνητό πάγκρεας αποτελείται από μια αντλία συνεχούς έγχυσης ινσουλίνης που έχει το μέγεθος ενός κινητού τηλεφώνου, ενώ ο αισθητήρας έχει μέγεθος ενός νομίσματος δύο ευρώ. Η αντλία και ο αισθητήρας αποζημιώνονται πλήρως από τον ΕΟΠΥΥ μόνο για τους πάσχοντες από σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι.
