Σύμφωνα με αποτελέσματα μιας έρευνας που πραγματοποιήθηκε από την υπηρεσία των ΗΕ για τα παιδιά, τη UNICEF και τη περιβαλλοντική οργάνωση Pure Earth, σχεδόν ένα στα τρία παιδιά παγκοσμίως είχαν επικίνδυνα επίπεδα μολύβδου στο αίμα τους.
Περίπου 800 εκατομμύρια παιδιά είχαν επίπεδα μολύβδου στο αίμα τους πέντε μικρογραμμαρίων ανά 0,1 λίτρο ή υψηλότερα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε από την υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά, UNICEF, και την περιβαλλοντική οργάνωση Pure Earth.
Τα επίπεδα αυτά θεωρούνται αρκετά υψηλά ώστε να προκαλέσουν βλάβη στην ανάπτυξη του εγκεφάλου, του νευρικού συστήματος και ζωτικών οργάνων όπως η καρδιά και οι πνεύμονες.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) και τα Αμερικανικά Κέντρα για τον Έλεγχο και την Πρόληψη των Ασθενειών ανακοίνωσαν ότι τα υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα των παιδιών συνιστούν «λόγο δράσης», σύμφωνα με την έκθεση, η οποία επικαλείται ως βασικούς ρυπαντές μολύβδου την πλημμελή ανακύκλωση μπαταριών και τα ανοιχτού τύπου χυτήρια.
Οι παράγοντες που ευθύνονται για τα υψηλά επίπεδα μολύβδου
Η έρευνα επικαλείται μια ευρεία γκάμα παραγόντων που ευθύνονται για τα υψηλά επίπεδα μολύβδου στο αίμα των παιδιών –από την πλημμελή ανακύκλωση μπαταριών µολύβδου-οξέος και τους τοίχους σπιτιών που είναι βαμμένοι με μπογιά με βάση τον μόλυβδο και ξεφλουδίζουν μέχρι τους χώρους απόρριψης ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών συσκευών με περίβλημα από μόλυβδο και την τροφική δηλητηρίαση εξαιτίας της επικάλυψης με μόλυβδο που έχουν κεραμικά σκεύη.
Οι μπαταρίες μολύβδου οξέος πιθανολογείται ότι είναι ο βασικός ένοχος του φαινομένου αυτού με σχεδόν το 85% του μολύβδου που χρησιμοποιείται παγκοσμίως να διοχετεύεται για την παραγωγή τους με στόχο την χρήση στις τηλεπικοινωνίες και στους φορτιστές καθώς και στα συμβατικά και τα ηλεκτρικά οχήματα.
Με περισσότερο από το 95% του μολύβδου από τις μπαταρίες να ανακυκλώνεται στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, οι αναπτυσσόμενες οικονομίες στερούνται των εγκαταστάσεων για την επαναχρησιμοποίηση βαρέων μετάλλων, διαπίστωσε η έρευνα.
Σύμφωνα με την έκθεση, όσο περισσότερο παραμένει χωρίς να γίνεται αντιληπτή και χωρίς θεραπεία η τοξίνη στο αίμα, τόσο πιο επικίνδυνη και πιθανόν μοιραία καθίσταται.
