Παρά την αυξημένη συνταγογράφηση κάνναβης για την αντιμετώπιση της διαταραχής μετατραυματικού στρες, δε φαίνεται να υπάρχει η αντίστοιχη ερευνητική υποστήριξη για την αποτελεσματικότητά της, αποκαλύπτει νέα μελέτη που διεξήγε το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου UCL, την οποία επικαλείται η ScienceDaily.
Σε συστηματική ανασκόπηση μελετών που δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Dual Diagnosis», φάνηκε ότι, αν και τα δραστικά συστατικά της κάνναβης που ονομάζονται κανναβινοειδή, υπόσχονται θεραπευτικά αποτελέσματα στους ασθενείς με PTSD, κυρίως σε ό,τι αφορά τους εφιάλτες και τις διαταραχές ύπνου, είναι ανάγκη να γίνουν περαιτέρω έρευνες προκειμένου να διαπιστωθεί αν μπορεί να θεωρηθούν ασφαλή φάρμακα – ρουτίνας στο πλαίσιο της κλινικής πρακτικής.
Η επικεφαλής της μελέτης, Χάντι Χιντόχα, από τον τομέα κλινικής φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου UCL, εξηγεί ότι τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον για τα κανναβινοειδή εκτοξεύτηκε κυρίως ανάμεσα στους βετεράνους, πολλοί από τους οποίους προσπαθούσαν να αυτοθεραπευτούν χρησιμοποιώντας την ουσία.
Η διαταραχή αυτή πλήττει το 1% του πληθυσμού στη Βρετανία. Τα άτομα που πάσχουν επαναβιώνουν το τραύμα μέσω ενοχλητικών αναμνήσεων, φλας μπακ και εφιαλτών και συχνά βρίσκονται σε υπερδραστηριότητα ή υποφέρουν από αϋπνία.
Οι ψυχοθεραπείες συμπεριλαμβανομένης και της επικεντρωμένης στο τραύμα γνωστικής – συμπεριφορικής θεραπείας έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές για ένα μεγάλο μέρος των πασχόντων, ωστόσο δεν έχουν όλοι πρόσβαση σε τέτοιου είδους θεραπείες και αυτές δεν είναι αποτελεσματικές για όλους, με αποτέλεσμα πολλοί να στρέφονται στη φαρμακοθεραπεία. Τα υπάρχοντα φάρμακα που έχουν εγκριθεί δεν είναι πολύ αποτελεσματικά και συχνά έχουν πολλές παρενέργειες με αποτέλεσμα η ανάγκη εύρεσης νέων θεραπειών να καθίσταται επιτακτική.
Στις περισσότερες πολιτείες των ΗΠΑ τα κανναβινοειδή έχουν εγκριθεί ως φάρμακα για την αντιμετώπιση της διαταραχής μετατραυματικού στρες.
Τα δραστικά συστατικά των κανναβινοειδών (ΤΗC, CBD) είναι σημαντικά για την αντιμετώπιση της διαταραχής μετατραυματικού στρες καθώς επηρεάζουν τον τρόπο επεξεργασίας των αναμνήσεων.
Η παρούσα μελέτη επισκόπησε όλες τις μέχρι τώρα έρευνες στις οποίες κάποιος που υπέφερε από διαταραχή μετατραυματικού στρες χρησιμοποιούσε κάνναβη ως μέσο θεραπείας.
Οι μελετητές βρήκαν 10 έρευνες που πληρούσαν τα κριτήριά τους και οι οποίες χορηγούσαν κάνναβη ως θεραπεία είτε σε μορφή που καπνίζεται είτε σε υγρή μορφή είτε σε μορφή χαπιού.
Βρέθηκαν πολλοί περιορισμοί στις έρευνες αυτές που θα μπορούσαν να καταστήσουν τα αποτελέσματά τους αμφισβητήσιμα, ανάμεσα σε αυτές ήταν: μικρό δείγμα, έλλειψη ομάδας ελέγχου, αναδρομικός σχεδιασμός έρευνας, μικρές περίοδοι παρατήρησης του δείγματος και μη αναφορά άλλων φαρμάκων ή εξάρτηση.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχουν ακόμα πολλά αναπάντητα ερωτήματα σε σχέση με τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις εξάρτησης από αυτή τη θεραπεία ή σχετικά με τον κίνδυνο εμφάνισης ψύχωσης. Προς το παρόν αποδεικνύεται αποτελεσματική μόνο για τις διαταραχές ύπνου που προκύπτουν ως σύμπτωμα της PTSD. Επίσης είναι ανάγκη να γίνουν έρευνες και σε άλλες ομάδες πληθυσμού πέρα από τους βετεράνους.
Η ανασκόπηση αυτή αναδεικνύει την ανάγκη περαιτέρω έρευνας. Η Χιντόχα αποδίδει αυτή την ανεπάρκεια των ερευνών σχετικά με τις επιδράσεις της κάνναβης εν μέρει στις αυστηρές νομοθεσίες που ισχύουν σήμερα.
