Η WWF κάνει λόγο για «νομοθετική πρωτοβουλία χωρίς ξεκάθαρο στίγμα» και εστιάζει, μεταξύ άλλων, σε διατάξεις που αφορούν την εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Κριτική ασκεί η περιβαλλοντική οργάνωση WWF στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου για το περιβάλλον που κατατέθηκε στη Βουλή.
Επισημαίνει με παρέμβασή της προς τους βουλευτές, το νομοσχέδιο είναι «το πρώτο χειροπιαστό περιβαλλοντικό τεκμήριο της κυβέρνησης». Κάνει λόγο ακόμη για μια «νομοθετική πρωτοβουλία χωρίς ξεκάθαρο στίγμα, καθώς επιχειρεί εκτεταμένες νομικές μεταβολές σε πολλά θεμελιώδη κεφάλαια περιβαλλοντικής πολιτικής και διοίκησης».
Η οργάνωση επισημαίνει επίσης ότι το νομοσχέδιο είναι πολύ διαφορετικό με αυτό δόθηκε στην δημόσια διαβούλευση, καθώς «έχουν προστεθεί σωρηδόν διατάξεις για τη διευκόλυνση των εξορύξεων υδρογονανθράκων, χωροθετικές τακτοποιήσεις για μια σειρά από έργα, ενσωμάτωση δύο οδηγιών της ΕΕ, ακόμα και ‘φωτογραφικές’ ρυθμίσεις ατομικού χαρακτήρα».
Η WWF σημειώνει ακόμη ότι «τα νομοσχέδια σαρωτικών αλλαγών, ειδικά σε σχέση με το περιβάλλον, προκαλούν μια χαοτική κατάσταση που αποδυναμώνει τις προοπτικές καλής διακυβέρνησης και υποσκελίζει την υποχρέωση της πολιτείας για αποτελεσματική διαφύλαξη του περιβάλλοντος ως κορυφαίου κοινωνικού αγαθού».
Κατά την WWF είναι«εμβληματικά προβληματικό στοιχείο του νομοσχεδίου η συμπερίληψη νέων διατάξεων διευκόλυνσης των προγραμμάτων εξόρυξης υδρογονανθράκων. Ενώ λοιπόν εφαρμόζονται ειδικοί νόμοι κύρωσης των συμβάσεων με πετρελαϊκούς κολοσσούς που φέρουν τις υπογραφές των υπουργών Γιάννη Μανιάτη (κύρωση συμβάσεων που υπογράφηκαν το 2014) και Γιώργου Σταθάκη (κύρωση συμβάσεων του 2018 και 2019), με τους οποίους έχουν παραχωρηθεί εκτάσεις ακόμα και εντός περιοχών Natura 2000 και εθνικών πάρκων, με αυτό το νομοσχέδιο διεμβολίζεται η ίδια η περιβαλλοντική νομοθεσία με τις εξαιρετικά επικίνδυνες και ρυπογόνες χρήσεις εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων που μέχρι πρότινος θα θεωρούνταν αδιανόητες για προστατευόμενες περιοχές. »
Η συνέχιση της πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε θάλασσες, βουνά, υγροτοπικές και άλλες οικολογικά πολύτιμες περιοχές της Ελλάδας θέτει σε σοβαρό κίνδυνο την υγεία περιβάλλοντος και ανθρώπων. Ειδικά καθώς η κρίση της πανδημίας δείχνει ξεκάθαρα το τέλος του μύθου του «μαύρου χρυσού», η εμμονική προώθηση και η ευνοιοκρατική μεταχείριση των συμβάσεων με τους πετρελαϊκούς κολοσσούς αποτελεί παράλογη πολιτική επιλογή. Πρόκειται για πρωτοφανή υποβάθμιση του θεσμικού πλαισίου προστασίας της υγείας του περιβάλλοντος».
Η WWF καταλήγει με το ερώτημα: «Αν μέσα στους προστατευόμενους πυρήνες βιοποικιλότητας και οικολογικής ισορροπίας δεν απαγορεύονται οι πλέον ρυπογόνες και επικίνδυνες δραστηριότητες, όπως οι εξορύξεις πετρελαίου και αερίου, τότε από τι ακριβώς προστατεύονται αυτές οι περιοχές;»
