Παγκόσμια ημέρα πρόληψης αυτοκτονιών: η Ελλάδα με 500 θανάτους ετησίως

Η αυτοκτονικότητα αποτελεί μια ψυχιατρική κατάσταση που οδηγεί σε περίπου 500 θανάτους ετησίως στην Ελλάδα, σύμφωνα με καταγεγραμμένα περιστατικά, αν και ο πραγματικός αριθμός των ανθρώπων που αυτοκτονούν εκτιμάται ότι είναι αρκετά μεγαλύτερος. Από την αρχή της χρονιάς έως σήμερα, έχουν καταγραφεί 738.753 αυτοκτονίες παγκοσμίως, σύμφωνα με στοιχεία του Worldmeter – real time world statistics, με τον αριθμό τους να αυξάνεται καθημερινά.

Τα παραπάνω επισημαίνει η οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια και επιστημονική συνεργάτιδα της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Αιμιλία Αξιωτίδου, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ με αφορμή τη 10η Σεπτεμβρίου, που έχει οριστεί ως Παγκόσμια Ημέρα για την Πρόληψη της Αυτοκτονίας.

«Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Κλίμακας – κέντρο ημέρας για την πρόληψη της αυτοκτονίας, η γραμμή 1018/Γραμμή Παρέμβασης για την αυτοκτονία, που λειτουργεί σε 24ωρη βάση, δέχτηκε το 2023 περισσότερες από 20.750 κλήσεις. Τουλάχιστον 1500 άτομα έχουν αυτοκτονήσει από το 2022 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Παρατηρητηρίου Αυτοκτονιών. Το ίδιο διάστημα καταγράφηκαν 57 αυτοκτονίες σε μέσα μαζικής μεταφοράς και 163 αυτοκτονίες σε σημεία γνωστά ως Hotspots», σημειώνει η κ. Αξιωτίδου.

Παράλληλα, αναφέρει ότι οι απόπειρες αυτοκτονίας που μπορεί να σημειωθούν είναι 20 φορές περισσότερες από τις καταγεγραμμένες αυτοκτονίες. «Επειδή το 95% των περιστατικών θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί, υπάρχει ανάγκη για ουσιαστική καταγραφή και κατανόηση του προβλήματος, με στόχο την παροχή αποτελεσματικών και εξατομικευμένων τρόπων πρόληψης, που θα στηρίζονται στις σύγχρονες εξελίξεις της επιγενετικής και των νευροεπιστημών. Η πρόβλεψη της επικινδυνότητας είναι ιδιαίτερα δύσκολη, καθώς όταν κάποιος είναι αποφασισμένος να βάλει τέλος στη ζωή του, είναι πολύ πιθανό να το κάνει. Οι άνθρωποι που έχουν αυτοκτονικό ιδεασμό και εμφανίζουν υψηλή προδιάθεση να τον πραγματοποιήσουν, αποτελούν το χαμηλότερο ποσοστό. Περισσότεροι είναι οι αμφιθυμικοί ως προς την αυτοκτονία και την πραγματοποίηση μιας απόπειρας», επισημαίνει η κ. Αξιωτίδου.

Πώς μπορούμε να αναγνωρίσουμε τα σημάδια και να βοηθήσουμε κάποιον;

Απαντώντας στο ερώτημα, η κ. Αξιωτίδου λέει:

«Μπορούμε να αναγνωρίσουμε κάποια σημάδια αν:

  • Το άτομο μιλάει μαζί μας και εκφράζει τις σκέψεις του ή κρατάει σημειώσεις που αφορούν τον θάνατο και την αυτοκτονία.
  • Είναι συχνά οργισμένο, απελπισμένο και θυμωμένο, με έντονη στάση εκδικητικότητας.
  • Νιώθει παγιδευμένο σε αδιέξοδες καταστάσεις.
  • Έχει παρορμητικές και απερίσκεπτες συμπεριφορές που δεν είχε προηγουμένως.
  • Παρουσιάζει διαταραχές στην όρεξη και στον ύπνο.
  • Κάνει κατάχρηση αλκοόλ και άλλων ουσιών.
  • Κάνει αρνητικά σχόλια για τον εαυτό του και εκδηλώνει έντονα ενοχικά συναισθήματα.
  • Έχει ανεξέλεγκτο άγχος ή ξαφνικές αλλαγές διάθεσης από θλίψη σε χαρά.
  • Απειλεί ότι θα κάνει κακό στον εαυτό του.
  • Δεν έχει στόχους και κίνητρα, ούτε όνειρα για το μέλλον.
  • Φυσικά, όλα τα παραπάνω μπορούν να εμφανιστούν σε άτομα που αισθάνονται ψυχολογική ή σωματική κόπωση, και ακόμη κι αν νιώθουν έντονο άγχος, δεν έχουν σκεφτεί την πιθανότητα να βάλουν τέλος στη ζωή τους.

    Δεν πρέπει λοιπόν να διαφεύγει της προσοχής μας αν κάποιος προσπαθεί να μας μεταφέρει την πρόθεσή του να αυτοκτονήσει, καθώς οι μισοί από εκείνους που διαπράττουν απόπειρα έχουν ήδη μιλήσει γι’ αυτό σε κάποιο κοντινό πρόσωπο».

    ©

    Loading