Πόσο σοφότεροι έγιναν όσοι παρακολούθησαν το χθεσινό debate μεταξύ των έξι υποψήφιων προέδρων του ΠΑΣΟΚ; Η απάντηση φαίνεται να είναι αρνητική, καθώς κανείς εξ αυτών δεν κατάφερε να προτείνει κάτι ουσιαστικά καινούργιο που θα ενδιέφερε τον τηλεθεατή-ψηφοφόρο. Επιπλέον, η διάρκεια της τηλεμαχίας, περίπου 3 ώρες, δεν βοήθησε, καθώς υπήρξαν αρκετές στιγμές αδράνειας στην διαδικασία. Ωστόσο, η δυνατότητα που δόθηκε στους συμμετέχοντες να παρεμβαίνουν και να κάνουν ερωτήσεις ο ένας στον άλλον μπορεί να θεωρηθεί θετικό στοιχείο.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, έχοντας την άνεση της θέσης του, παρουσίασε ένα συγκεκριμένο αφήγημα με επιτυχία. Εξήγησε πώς το ΠΑΣΟΚ, που βρισκόταν σε μονοψήφια ποσοστά, σχεδόν τα διπλασίασε σε 2,5 χρόνια, επικαλούμενος και τις επιτυχίες του κόμματος στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αν και στριμώχθηκε από ορισμένους αντιπάλους, δέχτηκε τις επιθέσεις της Άννας Διαμαντοπούλου με ψυχραιμία, εκφράζοντας την αίσθηση της ασφάλειας από την πλευρά του.
Αντίστοιχα, ο Παύλος Γερουλάνος εμφανίστηκε «soft» σε αυτές τις διαδικασίες, χωρίς να μπορέσει να πείσει για την ηγετική του φυσιογνωμία. Έθεσε δύσκολα ερωτήματα στην Άννα Διαμαντοπούλου, επισημαίνοντας την απουσία της από κρίσιμες στιγμές του ΠΑΣΟΚ, γεγονός που την ανάγκασε να απολογηθεί.
Η Νάντια Γιαννακοπούλου επιβεβαίωσε την χαμηλή της θέση στις δημοσκοπήσεις, ενώ *ο Χάρης Δούκας, θεωρούμενος φαβορί στην κούρσα, προσπάθησε να διατηρήσει την ισορροπία του στον πολιτικό διάλογο, χωρίς ωστόσο να αποφεύγει τις παγίδες των ερωτήσεων.
Ο Μιχάλης Κατρίνης ανέδειξε την ιστορική πορεία του ΠΑΣΟΚ, προσπαθώντας να αναστρέψει την εικόνα του κόμματος στο κοινό και να το τοποθετήσει ως τη μοναδική εναλλακτική στην πολιτική σκηνή. Η έμφαση στις συνεργασίες και η ανάγκη επαναφοράς του ΠΑΣΟΚ στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι επίσης ζητούμενα.
Συνοψίζοντας, από το debate προέκυψε η ανάγκη για επαναφορά του ΠΑΣΟΚ στην πολιτική ζωή, με σκοπό την υποστήριξη μιας πιο ριζοσπαστικής ατζέντας. Ωστόσο, *η διαφαινόμενη αδυναμία του κόμματος να εκφράσει νέες, ριζοσπαστικές θέσεις* ενδέχεται να το καθιστά απλά συνέχεια των προηγούμενων κυβερνητικών σχηματισμών και όχι καταλύτη των εξελίξεων.
