Στις 26 Σεπτεμβρίου 1888, γεννήθηκε στο Σεντ Λούις του Μιζούρι ο επιφανής λογοτέχνης, κριτικός και θεατρικός συγγραφέας Τόμας Στερνς Έλιοτ (Thomas Stearns Eliot, T. S. Eliot), ο οποίος τιμήθηκε με το Νομπέλ Λογοτεχνίας το 1948. Ευρέως γνωστός στη χώρα μας ως Τ. Σ. Έλιοτ, ο δημιουργός της εμβληματικής για τη μοντέρνα ποίηση σύνθεσης *The waste land* («Ο ερημότοπος» του Τάκη Παπατσώνη, «Η έρημη χώρα» του Γιώργου Σεφέρη, «Η ρημαγμένη γη» του Κλείτου Κύρου, «Η άγονη γη» του Χάρη Βλαβιανού) απεβίωσε στο Λονδίνο στις 4 Ιανουαρίου 1965.
Ο ποιητής αυτός δεν ταυτίζεται με την παρακμή της εποχής του· ετοιμάζει το χώμα για ένα διαφορετικό αύριο. Στο δοκίμιό του «Εισαγωγή στον Θ. Σ. Έλιοτ» (1936), με το οποίο συνόδευσε τη δική του μετάφραση της «Έρημης χώρας», ο Γιώργος Σεφέρης επισημαίνει ότι «θα έπρεπε να ονομάσουμε καλλιτέχνες της παρακμής εκείνους που τα έργα τους ταυτίζονται με την εποχή τους».
Η εποχή της αμφιβολίας, της ανησυχίας και της απομόνωσης φαίνεται να έχει αφήσει πια τη θέση της στην εποχή της ανάγκης. Αυτή η εποχή έχει προκαλέσει ερωτήματα σχετικά με το πνεύμα και τους θρησκευτικούς αγώνες που προετοιμάζει ο «καιρός των ορθοδοξιών».
Ο Σεφέρης, σε ένα άλλο δοκίμιό του, το «Γράμμα σ’ έναν ξένο φίλο» (1948), τονίζει το κύρος του Έλιοτ ως τίμιου ανθρώπου απέναντι στην τέχνη του και τους άλλους. Η περίοδος που διανύουμε είναι γεμάτη προκλήσεις και η τέχνη εξαιρετικά σημαντική για τη συνεχιζόμενη ροή της ανθρώπινης ψυχής.
