Η Αιθιοπία έχει χαρακτηριστεί ως χώρα των παιδιών, καθώς περίπου το 55% του πληθυσμού της είναι κάτω των 15 ετών. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν πάνω από 45 εκατομμύρια παιδιά, εκ των οποίων περίπου 5 εκατομμύρια είναι ορφανά. Η μεγάλη φτώχεια και οι εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διαβίωσης είναι οι κύριες αιτίες που οδηγούν τα παιδιά στην εγκατάλειψη. Κάποτε, η Αιθιοπία ήταν μία από τις μεγαλύτερες «δεξαμενές» διεθνών τεκνοθεσιών στην Αμερική και την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Από το 2011 έως το 2019, 126 ελληνικές οικογένειες υιοθέτησαν παιδιά από την Αιθιοπία, αριθμός που υπερβαίνει τις υιοθεσίες από άλλες χώρες της Αφρικής.
Συναντήσαμε τον συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη, ο οποίος είναι μία από τις ελληνικές οικογένειες που επέλεξαν τη διακρατική τεκνοθεσία. Σήμερα μεγαλώνει ένα κοριτσάκι από την Αιθιοπία, την Αργκάνε, που σημαίνει «αυτή που βρέθηκε». Εξηγεί πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην Αιθιοπία για πολλές γυναίκες.
Η γέννα είναι πιο φτηνή από την έκτρωση. Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό των παιδιών γεννιέται από αυτό που αποκαλούμε ενδιάμεση πορνεία. Μάλιστα, πολλές γυναίκες οδηγούνται σε εγκυμοσύνες και τελικά σε γέννες, καθώς οι εκτρώσεις είναι οικονομικά απαγορευτικές.
Σήμερα στην Ελλάδα, οι διαδικασίες διακρατικής υιοθεσίας γίνονται μέσω της Διεθνούς Κοινωνικής Υπηρεσίας ή μέσω των κατά τόπους Περιφερειών. Ωστόσο, από το 2019, η νομοθεσία στην Αιθιοπία έγινε πολύ πιο αυστηρή, με αποτέλεσμα τη μείωση του ενδιαφέροντος.
Πόσο δύσκολη είναι η διακρατική υιοθεσία; Ο Θανάσης Τριαρίδης δηλώνει ότι η διαδικασία για αυτούς ήταν πολύ ευκολότερη από ότι για άλλες οικογένειες που έχουν ξεκινήσει την ίδια πορεία. Υποστηρίζει ότι η Διεθνής Κοινωνική Υπηρεσία τους βοήθησε σε όλα τα βήματα της διαδικασίας, υποστηρίζοντας τους ψυχολογικά και παρέχοντας πολύτιμη καθοδήγηση.
Η Ελλάδα είναι σε χαμηλή θέση στην Ευρώπη όσον αφορά τις διακρατικές υιοθεσίες, με περιορισμένο αριθμό διαθέσιμων παιδιών σε ιδρύματα. Για τον Θανάση Τριαρίδη, η υιοθεσία από την Αιθιοπία αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής του, με ιστορικές αναφορές στις υιοθεσίες που έχουν συμβεί από την αρχή του πολιτισμού.
Από το 2021, οι υιοθεσίες στην Ελλάδα γίνονται κυρίως από τη Σιέρα Λεόνε και λιγότερο από την Ουγκάντα, χώρες που δεν έχουν προσυπογράψει τη σύμβαση της Χάγης.
Σύμφωνα με τη Διεθνή Κοινωνική Υπηρεσία (ISS), οι δυσκολίες περιλαμβάνουν την έλλειψη διμερών συμφωνιών και την περιορισμένη οικονομική υποστήριξη που λαμβάνουν.
