Η αθανασία της ψυχής, οι θεωρίες του Πλάτωνα και η ψυχολογική επιμέλεια συνδέονται άρρηκτα με το θάνατο. Η θεωρία των ιδεών προσφέρει καθοριστική στήριξη στην αποδεικτική απόπειρα του Σωκράτη, ο οποίος υποστηρίζει ότι η ψυχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιδέα της ζωής, με αποτέλεσμα να είναι αθάνατη και άφθαρτη. Για να ενισχύσει το επιχείρημά του, ο Σωκράτης καταφεύγει σε έναν μύθο που αναδεικνύει τη σημασία της επιμέλειας της ψυχής κατά τη διάρκεια της ζωής.
Ο μύθος αυτός περιγράφει τη μοίρα της ψυχής μπροστά στο δικαστήριο του Άδη. Κατά την άποψη του Σωκράτη, το θέμα της επιμέλειας της ψυχής συνδέεται άμεσα με εκείνο του θανάτου. Η ψυχή προσπαθεί να απελευθερωθεί από τις σωματικές της δεσμεύσεις, ώστε να επιτευχθεί η πορεία της προς την αθανασία.
Ο Σωκράτης, καθώς έζησε ως φιλόσοφος, προετοίμασε την ψυχή του ώστε να είναι έτοιμη να μεταβεί στους μακάριους τόπους, όπου κατοικούν οι προστάτες θεοί. Στις τελευταίες του στιγμές, διακηρύσσει την πίστη του στην αθανασία της ψυχής.
Συμπερασματικά, η διαλεκτική του Σωκράτη για την αθανασία συνυφαίνεται με συναισθηματικά στοιχεία, συγκροτώντας μια ισχυρή πεποίθηση για τη μόνιμη ύπαρξη της ψυχής, ακόμη και μπροστά στον θάνατο.
