Η διακρατική βία φτάνει σε ρεκόρ με περισσότερους από 50 πολέμους σε εξέλιξη, εν μέσω κρίσεων σε Ουκρανία, Μέση Ανατολή και Αφρική. Λίγα χρόνια μετά την αρχή της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία, οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή και οι αυξανόμενες μάχες στην Αφρική έχουν προκαλέσει μια δραματική αύξηση της διακρατικής βίας, φτάνοντας σε επίπεδα που δεν έχουν παρατηρηθεί από τη δεκαετία του 1940. Σύμφωνα με τα ενημερωμένα δεδομένα του Πανεπιστημίου της Ουψάλα, περισσότεροι από 50 διακρατικοί πόλεμοι βρίσκονται εν εξελίξει. Οι στατιστικές αυτές προέρχονται από το Πρόγραμμα Δεδομένων Συγκρούσεων της Ουψάλα (UCDP), που λειτουργεί ως ο κύριος πάροχος στοιχείων για την οργανωμένη βία και συλλέγει δεδομένα για εμφύλιους πολέμους εδώ και 40 χρόνια.
Η έξαρση αυτή της διακρατικής βίας έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις μεταξύ των ειδικών αναφορικά με τις αιτίες και τις δυνατές λύσεις. Πολλοί θεωρούν ότι το διεθνές σύστημα, υπό την ηγεσία δημοκρατικών κρατών που υποστηρίζουν μια κανόνων, διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην επίλυση αυτών των κρίσεων. Η θεωρία της Δημοκρατικής Ειρήνης υποδεικνύει ότι η δημοκρατία μπορεί να προάγει την ειρηνική συνύπαρξη, μια άποψη που στηρίζεται από στατιστικά στοιχεία, σύμφωνα με τον καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης, Ντομινίκ Ρόνερ. Σε αντίθεση με τις αυταρχικές κυβερνήσεις, οι δημοκρατίες, όπως αναφέρεται, σπάνια εμπλέκονται σε πολέμους μεταξύ τους, καθώς οι πολίτες, οι οποίοι φέρουν το κόστος, είναι λιγότερο πρόθυμοι να υποστηρίξουν τέτοιες ενέργειες.
Ωστόσο, η σημερινή πραγματικότητα καταδεικνύει ότι οι μεγαλύτεροι πόλεμοι έχουν προκαλέσει δημοκρατίες, και όχι αυταρχικά καθεστώτα, γεγονός που περιπλέκει την υπάρχουσα άποψη. Η σύγκριση μεταξύ ηγετών, όπως ο Πούτιν και ο Χίτλερ, τονίζει μια εσφαλμένη γενίκευση για τη φύση της δημοκρατίας και της αυταρχίας, σύμφωνα με τον Βρετανό ιστορικό Ρομπέρ Σκιντέλσκυ. Η άποψη του Άλαν Τζον Πέρσιβαλ Τέιλορ επαναλαμβάνει τη σημασία των ιδεαλιστών που θέλουν να νικήσουν με κάθε κόστος, ενώ οι αυταρχικοί επιδιώκουν να αποτρέψουν τους πολέμους.
Τέλος, η εισβολή των δημοκρατικών δυνάμεων στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή προέρχονται κυρίως από πολιτικές που δεν οδηγούν σε βιώσιμες λύσεις. Το Ιράν, αν και χαρακτηρίζεται αυταρχικό, αντικρούει τις κατηγορίες του Γάλλου προεδρεύοντα Εμανουέλ Μακρόν, αναφορικά με την πυρηνική του στρατηγική, αποκαλύπτοντας τις περίπλοκες σχέσεις που διαμορφώνονται στον σύγχρονο κόσμο.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
