Ανακαλύψτε τον Μανόλη Ανδρόνικο και την παιδαγωγική του φιλοσοφία που εμπνέει τις νέες γενιές δασκάλων. Η συνάντησή μου με τον Ι. Θ. Κακριδή πραγματοποιήθηκε σε μια περιοχή που αρχικά δεν μου φάνηκε ελκυστική, αλλά σύντομα διαπίστωσα ότι ήταν γεμάτη δυνατότητες. Ως πρωτοετής φοιτητής Φιλολογίας, χωρίς τις βασικές γνώσεις της λατινικής, παρακολούθησα την διδασκαλία του Κακριδή για τον Καίσαρα, γνωρίζοντας τη φήμη της αυστηρότητάς του. Σε αυτή τη διαδικασία, επαληθεύτηκε μια από τις μεγαλύτερες διδασκαλικές αλήθειες που είχε αποτυπώσει ο Πλάτωνας στον Φαίδρο, το όνειρο και η αγωνία του δασκάλου. Ο Κακριδής, με μαεστρία, μεταμόρφωσε τις σελίδες του γαλατικού πολέμου σε ένα γοητευτικό κείμενο, επιδεικνύοντας τη δύναμη του λόγου.
Η γλώσσα, από τη λέξη μέχρι την πιο σύνθετη δομή της, αποκάλυπτε τη μαγευτική της δύναμη και τη χρωματιστή επιφάνειά της. Ακούγαμε με απορία τη διαφορά ανάμεσα στο φεγγάρι και τη σελήνη, κατανοώντας τις διαφορετικές τους σημασίες. Η γλωσσική ευαισθησία μας άνοιγε δρόμους σε έννοιες που υπερβαίνουν την απλή επικοινωνία.
Μαζί με τη φιλολογική μύηση, ο νέος δάσκαλος μας προσέφερε μια στάση ζωής, ένα επιστημονικό ήθος που είναι ανεκτίμητο για τον αυριανό επιστήμονα. Θυμάμαι μια συζήτηση που είχαμε στο καράβι για τις παραδόσεις του ελληνικού λαού, που αναδείκνυε τον σεβασμό και την αυτογνωσία απέναντι στους συνομιλητές του. Αυτή η αληθινή ταπεινοφροσύνη μπροστά στις πνευματικές αξίες πλουτίζει την ανθρώπινη ζωή.
*Απόσπασμα από επιφυλλίδα του Μανόλη Ανδρόνικου, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Το Βήμα στις 3 Μαρτίου 1982.*
Πηγή περιεχομένου: in.gr
