Μέσα σε λίγα 24ωρα, 5.250 θεατές επιβιβάστηκαν στο 47, με τη διαδρομή αυτού του αξέχαστου λεωφορείου να εξελίσσεται σε θριαμβευτική επιτυχία!
Κάτι πρωτόγνωρο αλλά και μαγικό συμβαίνει παντού όπου παίζεται η ταινία: στο τέλος της προβολής, οι θεατές ξεσπούν σε αυθόρμητα χειροκροτήματα, σαν να βρίσκονται σε πρεμιέρα.
Το ελληνικό κοινό φαίνεται πως ταυτίστηκε με την ιστορία του οδηγού λεωφορείου που η λεωφορειοπειρατεία του έσωσε μια ολόκληρη γειτονιά της Βαρκελώνης, αποκαθιστώντας την αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης, αλλά και με το μήνυμα, με την ηθική του φιλμ.
Η προβολή του 47 έχει εξελιχθεί σε μια εμπειρία που συγκινεί, αφήνοντας το κοινό κατενθουσιασμένο.
Το 47 δεν είναι απλώς μια ταινία – είναι μια διαδρομή που κανείς δεν θέλει να τελειώσει…
Η Weirdwave παρουσιάζει στους κινηματογράφους την ισπανική feel good ταινία 47 του Μαρσέλ Μπαρένα, με πρωταγωνιστή τον Εντουάρντ Φερνάντεθ στον ρόλο ενός οδηγού λεωφορείου που κατάφερε να αλλάξει την εικόνα της Βαρκελώνης.
Το 47, που απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και άλλα τέσσερα βραβεία Γκόγια, ενώ κέρδισε συνολικά οκτώ βραβεία Γκαουντί (ανάμεσά τους και το βραβείο κοινού), βασίζεται σε αληθινή ιστορία.
Η ταινία σημείωσε ρεκόρ εισπράξεων στο ισπανικό Box Office και έγινε η πιο δημοφιλής καταλανική ταινία στους κινηματογράφους τα τελευταία 40 χρόνια!
Το φιλμ είναι εμπνευσμένο από την πραγματική ιστορία του Μανόλο Βιτάλ, ενός οδηγού λεωφορείου που συνετέλεσε στη δημιουργία της σύγχρονης Βαρκελώνης κατά τη διάρκεια της άνθησης της πόλης τη δεκαετία του 1970.
Όταν οι αρχές αρνήθηκαν να φέρουν τις δημόσιες συγκοινωνίες στην δυσπρόσιτη περιοχή του, το Torre Baró, επικαλούμενες την κακή κατάσταση και τη στενότητα των δρόμων, ο Βιτάλ πήρε το τιμόνι του λεωφορείου της διαδρομής 47, για να τους αποδείξει πως έκαναν λάθος. Στην πορεία, η διαδρομή αυτή εξελίχθηκε σε μια μαζική γιορτή, ένα κίνημα για την αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης.
Το 1978 το Torre Baró πήρε το λεωφορείο του και ο Βιτάλ έγινε η ενσάρκωση του λαϊκού ήρωα.
Στην ταινία ακούγεται το διάσημο παραδοσιακό καταλανικό τραγούδι El rossinyol και ο ισπανικός αντι-φρανκικός ύμνος Gallo Rojo, Gallo Negro, ενώ αξίζει να μνημονεύσουμε το νεύμα του Πασκουάλ, χρήστη της γραμμής 47, τον οποίο στην ταινία παίζει ο Κάρλος Κουέβας: πρόκειται για τον Πασκουάλ Μαραγάλ, μετέπειτα δήμαρχο της Βαρκελώνης και σημαντική μορφή στην Καταλονία.
Η χρήση μη επαγγελματιών ηθοποιών, πολλοί από τους οποίους είναι κάτοικοι της γειτονιάς, προσδίδει μια αυθεντικότητα και φρεσκάδα στο φιλμ, ενώ το 47 καταφέρνει να αποδώσει την αίσθηση που απέπνεε η Βαρκελώνη της δεκαετίας του ’70, συνδυάζοντας επιδέξια τη μυθοπλασία με την πραγματικότητα. Η χρήση αρχειακών εικόνων στην αφήγηση συνδυάζεται με μια κινηματογραφική αισθητική που θυμίζει τις ταινίες της εποχής. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η χρήση της ισπανικής και της καταλανικής γλώσσας: οι δύο γλώσσες συνυπάρχουν σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, όχι μόνο στην ίδια συζήτηση αλλά, μερικές φορές, μέσα στην ίδια πρόταση, και αυτό ενισχύεται από την εκπληκτική ερμηνεία του πολυβραβευμένου Καταλανού πρωταγωνιστή Εντουάρντ Φερνάντεθ.
Για τον ηθοποιό, ο Μανόλο Βιτάλ, ο ήρωας που ενσαρκώνει και ο οποίος παλεύει μόνος απέναντι σε ένα ολόκληρο σύστημα, είναι ένας άνθρωπος που έχτισε την Βαρκελώνη με τα ίδια του τα χέρια. Και γι’ αυτό τον αγαπώ πολύ. Χωρίς να το επιδιώκει, λειτούργησε επαναστατικά για την πόλη και άθελά του υπήρξε ηγέτης με έναν εντελώς φυσικό τρόπο. Υπερασπίστηκε την αξιοπρέπεια των μεταναστών, της κοινότητας, της γειτονιάς….
Μία ταινία για τη σημασία του συλλογικού αγώνα και της προσωπικής αξιοπρέπειας, που μας χαρίζει ένα υπέροχο, συγκινητικό τέλος.
Ένα feelgood χρονικό για έναν οδηγό λεωφορείου που άλλαξε την Βαρκελώνη. Έσπασε τα ταμεία στην Ισπανία.
Εδώ όλα αποπνέουν αυθεντικότητα. Μια μεγάλη ταινία και ένα ειλικρινές βλέμμα στη γειτονιά, τους ανθρώπους και τους αγώνες τους. Η εντιμότητα του να δίνεις φωνή σε όσους δεν είχαν ούτε λόγο, ούτε λεωφορείο.
Πιστεύεις τόσο πολύ τους χαρακτήρες, σε σημείο που θες να μπεις στην οθόνη και να τους αγκαλιάσεις.
Είναι δύσκολο να κινηματογραφήσεις ένα συναίσθημα. Πώς μπορεί η αξιοπρέπεια, οι ρίζες και το να ανήκεις, να κινηματογραφηθεί; Εδώ δεν υπάρχουν κόλπα ή ερμηνείες: υπάρχουν άνθρωποι, ιστορία και η γυμνή αλήθεια.
ΤΟ 47 (El 47, ΙΣΠΑΝΙΑ, 2024, 110’)
Σκηνοθεσία: Μαρσέλ Μπαρένα
Σενάριο: Μαρσέλ Μπαρένα
Ηθοποιοί: Εντουάρντ Φερνάντεθ, Κλάρα Σεγκούρα, Ζοέ Μποναφόντε, Κάρλος Κουέβας
https://www.youtube.com/channel/UCF9Dj8Vq2W1QIqbTS80SanQ
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
