Ο Economist αναλύει τις επιπτώσεις του νέου νόμου Ζελένσκι στην Ουκρανία και τη διεθνή στήριξη. Η Ρωσία δεν χρειάζεται να επιτύχει νίκη στο πεδίο της μάχης, καθώς μπορεί να καταστρέψει την Ουκρανία εκ των έσω, αναφέρει ο Economist, ασκώντας σφοδρή κριτική στον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι για τον επικίνδυνο νόμο που απομακρύνει τη χώρα από τη Δύση. Ο νόμος αυτός αποτελεί άμεση απειλή για τη διεθνή υποστήριξη που κρατάει την Ουκρανία όρθια στον πόλεμο.
Στις 22 Ιουλίου, η Ράντα, το ουκρανικό κοινοβούλιο, ψήφισε ένα νομοσχέδιο που θέτει τα δύο κύρια όργανα κατά της διαφθοράς – τη NABU και τη SAPO – υπό τον έλεγχο της προεδρίας. Δεν πρόκειται απλώς για έναν κακό νόμο, αλλά για ένα τεράστιο στρατηγικό σφάλμα.
Ο νέος νόμος παραχωρεί υπερεξουσίες στον Γενικό Εισαγγελέα της Ουκρανίας, ο οποίος διορίζεται από τον πρόεδρο και λογοδοτεί απευθείας στο γραφείο του, επιτρέποντας την παρέμβαση και την επαναφορά υποθέσεων διαφθοράς στο αρχείο. Αυτή η κίνηση δημιουργεί ανησυχία για την ανατροπή δημοκρατικών διαδικασιών και επαναφέρει τον προεδρικό έλεγχο σε θεσμούς που σχεδιάστηκαν να είναι ανεξάρτητοι.
Ο Economist επισημαίνει ότι η νίκη της Ουκρανίας δεν σχετίζεται αποκλειστικά με την εκδίωξη των ρωσικών στρατευμάτων, αλλά με την ανάδειξη μιας ευημερούσας, σταθερής και δημοκρατικής χώρας, θεμελιωμένης σε φιλελεύθερες αξίες. Ωστόσο, μετά από τρία χρόνια πολέμου, η στήριξη της Δύσης προς την Ουκρανία φαίνεται να φθίνει, καθώς οι ηγέτες δυσκολεύονται να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της δέσμευσης.
Ακόμη, το βρετανικό περιοδικό επισημαίνει ότι η Δύση έχει επιδείξει προτίμηση στον Ζελένσκι, αναγνωρίζοντας την αρχική του ηρωική στάση, αγνοώντας ωστόσο τις αυξανόμενες αδυναμίες του. Οι φίλοι της Ουκρανίας δεν έκαναν αρκετά για να τον επιπλήξουν για τις ενέργειές του, οι οποίες περιλαμβάνουν παρενόχληση ακτιβιστών και αμφιλεγόμενες κυρώσεις εναντίον πολιτικών αντιπάλων.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
