Το πολιτικό τοπίο δείχνει να βρίσκεται σε μια κατάσταση μεγάλης ρευστότητας, όπου ακόμα και το παραμικρό λάθος ή αστοχία μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά.
Με διαφορετικές προτεραιότητες και στόχους θα ξεκινήσει η επιστροφή στην κανονικότητα της πολιτικής ατζέντας από τις αρχές της επόμενης εβδομάδας, όταν και αναμένεται να ολοκληρωθεί το καλοκαιρινό διάλειμμα των διακοπών για τα στελέχη της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Για την κυβέρνηση τα μέτωπα είναι σαφώς προσδιορισμένα: το πρώτο αφορά τη διαμόρφωση ενός όσο το δυνατόν πιο ισχυρού πακέτου παροχών για τη ΔΕΘ. Στην εφετινή παρουσία του πρωθυπουργού στη συμπρωτεύουσα, στις αρχές Σεπτεμβρίου, έχει δοθεί ο χαρακτήρας της επιχείρησης «ολικής επαναφοράς» από την κυβέρνηση.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα επιχειρήσει από το βήμα της ΔΕΘ και συνολικά με την κυβερνητική του δράση στη Θεσσαλονίκη να αποδείξει ότι δεν υπάρχει θέμα μεταρρυθμιστικής κόπωσης και ότι η κυβέρνηση δεν θα υποκύψει στην περίφημη «κατάρα της δεύτερης τετραετίας». Αυτό, φυσικά, σημαίνει ότι θα χρειαστεί ένα συνεκτικό και πειστικό αφήγημα για τα επόμενα βήματα και τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Ειδικά απέναντι σε ένα κοινό που δεν δείχνει προθυμία να δώσει χρόνο σε μια κυβέρνηση εξαετίας, αλλά περιμένει άμεσα, απτά αποτελέσματα.
Το δεύτερο μέτωπο αφορά τις εσωτερικές ισορροπίες της κυβερνητικής παράταξης, που έχουν διαταραχθεί σημαντικά το τελευταίο διάστημα και δεν φαίνεται ούτε εύκολο ούτε απλό να επανέλθουν σε κατάσταση ομαλότητας. Η απόσταση στις σχέσεις της κυβερνητικής ηγεσίας και της κοινοβουλευτικής ομάδας δείχνει διαρκώς να διευρύνεται, ενώ η κακή δημοσκοπική εικόνα δεν βοηθάει, καθώς μεγαλώνει η αγωνία των βουλευτών για το μέλλον τους.
Επιπλέον, ενισχύονται οι φωνές αντίδρασης και οι επικρίσεις ότι οι χειρισμοί που επελέγησαν σε μια σειρά από σοβαρά θέματα, όπως το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, τους έχουν φέρει σε θέση απολογούμενου έναντι της κομματικής βάσης για θέματα στα οποία θα μπορούσαν να έχουν γίνει διαφορετικές επιλογές.
Ομως, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Το ΠΑΣΟΚ καλείται επίσης να καταφέρει γρήγορα να απεγκλωβιστεί από τις χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις. Μπορεί το κόμμα να έχει τον τίτλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά δείχνει να αδυνατεί να απειλήσει με αξιώσεις την κυβέρνηση. Το μεγάλο στοίχημα για τη Χαριλάου Τρικούπη είναι αυτό ακριβώς: να καταφέρει να πείσει ότι αποτελεί εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Το κοινό στο οποίο προσβλέπει το ΠΑΣΟΚ είναι οι λεγόμενοι ψηφοφόροι της «γκρίζας ζώνης».
Ιδιαίτερα εκείνοι που εγκαταλείπουν τη Ν.Δ. και ο αριθμός τους το τελευταίο διάστημα έχει αυξηθεί, αλλά δεν αποφασίζουν να μετακινηθούν σε άλλο κόμμα. Παραμένουν στις τάξεις των αναποφάσιστων. Με αυτό το κοινό θα επιδιώξει να «συνομιλήσει» το επόμενο διάστημα το ΠΑΣΟΚ, αναδεικνύοντας τις αδυναμίες της κυβέρνησης.
Όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει να βρίσκεται μακριά από το να θεωρείται πλέον κόμμα που έχει προοπτική κυβερνησιμότητας, καθώς έχει απωλέσει πολύ μεγάλο ποσοστό δημοσκοπικά και δεν είναι ορατός ο τρόπος ανάκτησης της δυναμικής του. Ο κατακερματισμός του κόμματος σίγουρα δεν βοηθάει. Ούτε και η φημολογία για επικείμενη επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Το πολιτικό τοπίο δείχνει να βρίσκεται σε μια κατάσταση μεγάλης ρευστότητας, όπου ακόμα και το παραμικρό λάθος ή αστοχία μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα είναι καθοριστικό για τις ισορροπίες που θα διαμορφωθούν μέχρι το τέλος του χρόνου, καθώς το 2026 αποτελεί ουσιαστικά προεκλογική χρονιά.
Πηγή: skai.gr
