Η αλήθεια είναι ότι η σαφής στάση που κράτησε η Ελλάδα υπέρ του Ισραήλ έχει εκτιμηθεί από ορισμένους ευρωπαϊκούς κύκλους.
Η συμμετοχή του Πρωθυπουργού στη Σύνοδο Κορυφής για τη Γάζα, στο Σαρμ Ελ-Σέιχ της Αιγύπτου, αποτέλεσε μια στιγμή υψηλού συμβολισμού για την ελληνική εξωτερική πολιτική. Αυτό, φυσικά, δεν αλλάζει το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης φροντίζει μεθοδικά να «χτίζει» το ευρω-προφίλ του ακόμα και μέσω της Μέσης Ανατολής, προβάλλοντας παράλληλα το γεωπολιτικό «βάρος» της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η κυβερνητική «γραμμή», έτσι τουλάχιστον όπως χαράσσεται από το βράδυ της Δευτέρας, εστιάζει στην προσπάθεια που καταβάλλει η Ελλάδα να πείσει Ευρώπη και Αμερική ότι μπορεί να λειτουργήσει ως «γέφυρα» ανάμεσα στη Δύση και τον αραβικό κόσμο με την ιδιότητα του συνομιλητή και του αξιόπιστου εταίρου. Ταυτόχρονα, είναι εκφρασμένη η πρόθεση της ελληνικής πλευράς να συμμετέχει ενεργά στην ανοικοδόμηση της Γάζας, στο πλαίσιο διεθνών πρωτοβουλιών ανθρωπιστικής και τεχνικής βοήθειας.
Η αναβάθμιση του διεθνούς ρόλου της Ελλάδας και τα όριά της
Ωστόσο, πέρα από τη συμβολική αξία της συμμετοχής στη Σύνοδο του Σαρμ Ελ-Σέιχ, εγείρονται εύλογα ερωτήματα ως προς την ουσία της ελληνικής παρουσίας σε αυτήν. Αν και ουδείς αμφιβάλει ότι η πρόσκληση συνιστά αναγνώριση της διπλωματικής βαρύτητας που διαθέτει η Αθήνα, από τις δημόσιες τοποθετήσεις των συμμετεχόντων δεν προκύπτει κάτι χειροπιαστό όσον αφορά την ελληνική συμβολή στη συμφωνία ειρήνης ή σε επόμενα στάδια εφαρμογής της. Απεναντίας στηλιτεύθηκε η υπερβολική προβολή της χειραψία του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ντόναλντ Τραμπ, όπως και η ανάρτηση του βίντεο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Πρωθυπουργού με τη λέξη «ειρήνη». Επ’ αυτού ήταν πολλοί εκείνοι που σχολίασαν ότι στην Αίγυπτο η Ελλάδα μπορούσε να προτάξει μόνο την επικοινωνιακή διαχείριση της συμμετοχής της και όχι μια ουσιαστική πολιτική πρόταση.
Ισορροπίες και προκλήσεις
Η αλήθεια είναι ότι η σαφής στάση που κράτησε η Ελλάδα υπέρ του Ισραήλ έχει εκτιμηθεί από ορισμένους ευρωπαϊκούς κύκλους. Αυτό το δεδομένο, όμως, προκαλεί αμηχανία και γεννά πολλές απορίες ως προς τη δυνατότητα της ελληνικής κυβέρνησης να συνομιλεί και με την παλαιστινιακή πλευρά. Διότι αν η Ελλάδα επιθυμεί πραγματικά να διαδραματίσει το ρόλο της «γέφυρας», όπως διατρανώνει, θα χρειαστεί να ακροβατήσει στο σκοινί της διπλωματικής ισορροπίας, ώστε να διατηρήσει ανοιχτούς διαύλους και με τις δυο πλευρές. Επιπλέον, η ανάδειξη της Ελλάδας σε περιφερειακό πυλώνα σταθερότητας, όπως επιζητά το Μέγαρο Μαξίμου, απαιτεί ενεργό διπλωματικό πεδίο δράσης, όχι μόνο μέσω συμμετοχών σε διεθνή φόρα, αλλά και μέσω πρωτοβουλιών που να έχουν ουσιαστικό βάθος και αντίκρισμα.
Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος
Συνοψίζοντας, η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη διεθνή σύνοδο για τη Γάζα προσέδωσε διπλωματικό κύρος στην Ελλάδα και ενίσχυσε το αφήγημα της ενεργούς συμμετοχής της χώρας στις περιφερειακές εξελίξεις. Ωστόσο, το στοίχημα παραμένει ανοικτό. Το αν θα κερδηθεί εξαρτάται από το κατά πόσο θα μπορέσει η Ελλάδα να κεφαλαιοποιήσει αυτή τη συμμετοχή αναλαμβάνοντας σοβαρή πολιτική δράση ή αν θα περιοριστεί σε ρόλο παρατηρητή; Η επόμενη φάση του σχεδίου ειρήνης θα κρίνει κατά πόσο η κυβέρνηση πέτυχε ή απέτυχε και σε αυτό το πεδίο.
