Η πολιτική κατάσταση του ΠΑΣΟΚ αναδεικνύει κρίσιμα ζητήματα ηγεσίας και εκπροσώπησης στον προοδευτικό χώρο. Αν παρατηρήσει κανείς τη σημερινή πολιτική συζήτηση εντός του ΠΑΣΟΚ, θα διαπιστώσει ότι, παρά τον τυπικό της χαρακτήρα, διεξάγεται κυρίως στα μέσα ενημέρωσης και διαμορφώνει την εικόνα ενός κόμματος σε κρίση, με μία ηγεσία που φαίνεται αναποτελεσματική. Οι κομματικοί παράγοντες εκφράζουν ανοιχτά την ανησυχία τους για την αναγκαία αλλαγή πορείας. Το παράδοξο είναι ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Νίκο Ανδρουλάκη, έχει αναγνωριστεί δύο φορές σε εκλογές και έχει επιτύχει κάποια άνοδο στα ποσοστά του κόμματος.
Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταφέρει να εδραιωθεί ως ηγεμονικός κεντροαριστερός πόλος, αν και παραμένει η αξιωματική αντιπολίτευση. Αντίθετα, φαίνεται να έχει φτάσει στα όρια της εκλογικής του επιρροής. Αυτό αποδεικνύει τα όρια που αντιμετωπίζουν όλοι οι δημοκρατικοί σχηματισμοί που προέρχονται από μία προηγούμενη εποχή.
Η συνεχής αμφισβήτηση της ηγεσίας από στελέχη όπως η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Παύλος Γερουλάνος αναδεικνύει το γεγονός ότι η ηγεσία στο ΠΑΣΟΚ παραμένει υπό την επιτροπεία των κομματικών βαρόνων, κάτι που αποτελεί συνταγή για αποτυχία. Η εικόνα αυτή δυσκολεύει την αναγνώριση του ΠΑΣΟΚ ως ενός ισχυρού και ανεξάρτητου πολιτικού σχηματισμού.
Ολόκληρη αυτή η κατάσταση καθιστά σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται μία ευρύτερη ανασύνθεση και μετασχηματισμό για να επαναφέρει τη σχέση του με τα λαϊκά στρώματα, παραμένοντας ταυτόχρονα επίκαιρο και ανταγωνιστικό στη σύγχρονη πολιτική σκηνή.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
