Η άνοδος της εργένικης ζωής δείχνει την επιρροή της γυναικείας ανεξαρτησίας και των ψηφιακών σχέσεων. Οι νέοι απομακρύνονται από παραδοσιακές σχέσεις, επιλέγοντας συχνά τη μοναξιά ή αδυνατώντας να βρουν σύντροφο. Για αιώνες, ο γάμος και η συντροφικότητα αποτελούσαν θεμελιώδεις πτυχές της ανθρώπινης ζωής, αλλά σήμερα αυτή η κοινωνική σταθερά φαίνεται να διαλύεται με ραγδαίους ρυθμούς. Η ύφεση των σχέσεων διαμορφώνει τη νέα εποχή: λιγότεροι γάμοι, λιγότερες οικογένειες, περισσότεροι άνθρωποι μόνοι.
Η εγκατάλειψη γάμων και σχέσεων συμβαίνει με ταχύτητα που εντυπωσιάζει. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 25-34 ετών που ζουν χωρίς σύντροφο έχει διπλασιαστεί τα τελευταία πενήντα χρόνια, φτάνοντας το 50% στους άνδρες και το 41% στις γυναίκες. Από το 2010, το ποσοστό των ατόμων που ζουν μόνοι έχει αυξηθεί σε 26 από τις 30 πλούσιες χώρες.
Πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η τάση αποτελεί ένδειξη κοινωνικής και ηθικής παρακμής, με το προ-γεννητικό κίνημα να θεωρεί ότι η απροθυμία των νέων να παντρευτούν και να αποκτήσουν παιδιά απειλεί τον δυτικό πολιτισμό. Αντίθετα, άλλοι βλέπουν αυτή την εξέλιξη ως ένα θετικό βήμα προς την αυτονομία. Το περιοδικό Vogue προτείνει ότι για πολλές φιλόδοξες νέες γυναίκες, η ύπαρξη συντρόφου είναι πλέον περιττή, ακόμη και ντροπιαστική.
Η αύξηση της εργένικης ζωής είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της γυναικείας χειραφέτησης. Οι γυναίκες έχουν περισσότερες επιλογές και μπορούν να επιβιώσουν οικονομικά χωρίς να εξαρτώνται από έναν άνδρα. Αυτή η αλλαγή έχει προσφέρει σε πολλές γυναίκες την ελευθερία να απομακρύνονται από κακοποιητικές ή ανεπάρκειες σχέσεις και να θέτουν τους δικούς τους όρους ζωής.
Ωστόσο, η μοναχικότητα που συνεπάγεται η εργένικη ζωή έχει τις δικές της προκλήσεις. Παρά τη φαινομενική ικανοποίηση αρκετών ατόμων, έρευνες δείχνουν ότι το 60-73% των ανθρώπων θα προτιμούσε να είναι σε σχέση. Αν τόσοι πολλοί θέλουν σχέση αλλά δεν βρίσκουν, κάτι δεν λειτουργεί σωστά στην αγορά των σχέσεων. Οι κοινωνικές δεξιότητες φαίνεται να υποχωρούν καθώς οι άνθρωποι περνούν περισσότερο χρόνο μπροστά από οθόνες, περιορίζοντας τις ευκαιρίες κοινωνικοποίησης.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης και οι εφαρμογές γνωριμιών ενισχύουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες, όπως οι υπερβολικές απαιτήσεις σε ύψος ή κοινωνική στάθμη. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει την εξέλιξη των σχέσεων είναι η αύξηση των προτιμήσεων και απαιτήσεων των γυναικών, οι οποίες πλέον δεν θεωρούν ότι ένας μέτριος σύντροφος είναι καλύτερη επιλογή από τη μοναξιά.
Στο μέλλον, ενδέχεται οι άνθρωποι να επιλέγουν ακόμα περισσότερους ψηφιακούς συντρόφους, με περίπου 7% των νέων εργένηδων να εξετάζουν σχέσεις με ρομπότ τεχνητής νοημοσύνης. Πολλοί ανησυχούν ότι η κοινωνία με λιγότερα ζευγάρια και παιδιά μπορεί να γίνει πιο θλιβερή και απομονωμένη, προαναγγέλλοντας έναν κόσμο με περισσότερους εργένηδες.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
