Η υποκειμενική φτώχεια στην Ελλάδα αποκαλύπτει σκληρές αλήθειες για την οικονομική πραγματικότητα. Η πρόσφατη εκστρατεία gaslighting σχετικά με την υποκειμενική φτώχεια, με αφορμή τα στοιχεία της Eurostat για το 2024, δεν μας βρίσκει ξαφνικούς. Οι σχεδόν επτά στους δέκα Έλληνες που δηλώνουν ότι αισθάνονται φτωχοί, όταν το ονομαστικό εισόδημα έχει αυξηθεί, γεννά εύλογα ερωτήματα. Η αντίφαση αυτή εντείνεται από τις εικόνες των γεμάτων τουριστικών καταλυμάτων και των μποτιλιαρισμένων δρόμων κατά τις αργίες, δημιουργώντας μια αίσθηση αναντιστοιχίας μεταξύ της οικονομικής κατάστασης και της ψυχολογικής αντίληψης των πολιτών. Ωστόσο, οι επώνυμοι αρθρογράφοι που υποστηρίζουν ότι η φτώχεια είναι στο μυαλό μας, παραβλέπουν την υποκειμενική πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν εκατομμύρια πολίτες.
Για άλλη μια χρονιά, η Ελλάδα κατέχει την πρωτοκαθεδρία στην υποκειμενική φτώχεια, θέτοντας ερωτήματα για την ψυχολογία και την κοινωνική κατάσταση των Ελλήνων. Πέρυσι, τα ίδια φαινόμενα παρατηρήθηκαν, με τις έρευνες να δείχνουν ότι η αίσθηση της φτώχειας είναι διπλάσια από εκείνη της Βουλγαρίας, παρόλο που η χώρα αυτή έχει χαμηλότερη αγοραστική δύναμη. Αυτό οδηγεί σε ερμηνείες που επικεντρώνονται στην πολιτική κριτική, όπου η αίσθηση της φτώχειας καταλογίζεται σε λαϊκιστικές τακτικές και σε πολιτικές σκοπιμότητες.
Ο όρος υποκειμενική φτώχεια δεν είναι αυθαίρετος, αλλά επίσημος στατιστικός δείκτης που μετρά την ικανότητα κάποιου να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Στην Ευρώπη, το ποσοστό των ατόμων που δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη διαβίωση ανέρχεται στο 17,4%, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό φτάνει το 66,8%, καθιστώντας τη χώρα πρωταθλήτρια στον τομέα αυτό.
Αυτό το φαινόμενο αντικατοπτρίζεται και σε σκληρούς οικονομικούς δείκτες, με τη μείωση της αγοραστικής δύναμης να πλήττει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τον κλάδο της εστίασης. Η αλλαγή στις καταναλωτικές συνήθειες, με την αύξηση του τζίρου στα μεταχειρισμένα είδη, υποδηλώνει μια μετατόπιση που αξίζει προσοχής.
Η γενιά των νέων με ρούχα από καταστήματα μεταχειρισμένων ειδών, παρά τις επιφανειακές της ανέσεις, βιώνει την αίσθηση της ματαίωσης. Η πραγματικότητα της κατοικίας, η ανεργία και η υποβάθμιση των κοινωνικών σχέσεων είναι ζητήματα που επηρεάζουν βαθιά την αίσθηση ευημερίας τους. Όταν οι νέοι αισθάνονται εγκλωβισμένοι, το αίσθημα οργής υπερτερεί της αίσθησης της φτώχειας, καταδεικνύοντας την αναγκαιότητα για ουσιαστική κοινωνική και οικονομική αλλαγή.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
