Αναδρομή στις τελευταίες ώρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το 1973 κατά της δικτατορίας στην Ελλάδα. Από το απόγευμα της Παρασκευής, 16 Νοεμβρίου 1973, η Αθήνα βρίσκεται στο επίκεντρο της εξέγερσης με σημείο αναφοράς το Πολυτεχνείο. Στους δρόμους, κλείνουν οι οδοί, ενώ πολίτες κατασκευάζουν οδοφράγματα προκειμένου να ανακόψουν την πορεία των δυνάμεων της αστυνομίας και του στρατού. Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές, εργαζόμενοι, φοιτητές και αγρότες γεμίζουν τις λεωφόρους γύρω από το Πολυτεχνείο. Η αστυνομία της Χούντας απαντά με σφοδρή χρήση δακρυγόνων, γκλομπς και πραγματικών πυρών.
Το βράδυ της 16ης Νοεμβρίου, η κατάσταση κλιμακώνεται καθώς η Χούντα προχωρά σε αντεπίθεση, με τις δυνάμεις της να στρέφονται εναντίον των αοπλίστων πολιτών. Οι πρώτοι νεκροί ανακοινώνονται, με τον πρώην βουλευτή Σπυρίδωνα Κοντομάρη να χάνει τη ζωή του από καρδιακή προσβολή που προκλήθηκε από τη ρίψη δακρυγόνων. Ο Διομήδης Κομνηνός, ο οποίος προσπαθεί να βοηθήσει τραυματίες, είναι ο πρώτος που χάνει τη ζωή του από σφαίρα.
Καθώς η νύχτα προχωρά, οι συγκρούσεις κλιμακώνονται και οι αρχές επιδιώκουν να αποκαταστήσουν την τάξη. Τα άρματα μάχης κάνουν την εμφάνισή τους, και οι διαδηλωτές βρίσκονται αντιμέτωποι με τη σφοδρή καταστολή. Η ιστορία του Πολυτεχνείου καταγράφει τη γενναιότητα του ελληνικού λαού, που δεν διστάζει να υπερασπιστεί την ελευθερία και τη δημοκρατία, ακόμα και μπροστά στην απειλή της βίας και της καταστολής.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου, αν και δεν κατόρθωσε να ανατρέψει τη δικτατορία άμεσα, άφησε ανεξίτηλη την παρακαταθήκη του αγώνα για ελευθερία, διατρανώνοντας την αντίσταση ενός σημαντικού τμήματος του ελληνικού λαού.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
