Πενήντα δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο, και συγκεκριμένα από τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973, όταν ένα από τα τανκς του στρατού που ήταν παραταγμένο στην Πατησίων, κινήθηκε προς τη σιδερένια πόρτα του Πολυτεχνείου, γκρεμίζοντας την είσοδο του ιδρύματος και πέφτοντας πάνω στους φοιτητές που στέκονταν πίσω από την πόρτα.
Η κατάληψη του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 και η αιματοβαμμένη λήξη της αποτέλεσαν ένα σύμβολο του αγώνα για την Ελευθερία και της αντίστασης στη Δικτατορία. Η Δικτατορία, οκτώ μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1974, οδηγήθηκε στην πτώση της.
Η πρώτη επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου συνέπεσε με τις πρώτες μεταπολιτευτικές εκλογές, οι οποίες διεξήχθησαν στις 17 Νοεμβρίου, και οι επίσημες εκδηλώσεις μνήμης πραγματοποιήθηκαν μία εβδομάδα αργότερα, με την πραγματοποίηση μίας ογκοδέστατης πορείας προς την πρεσβεία των ΗΠΑ.
Όπως εξήγησε ο Βαγγέλης Ζιώγας, υποψήφιος διδάκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, η συμμετοχή των φοιτητών και των φοιτητριών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου είχε προσδώσει ιδιαίτερο κύρος στο φοιτητικό κίνημα, το οποίο συνέχισε να λειτουργεί πρωτοποριακά και στη μεταπολίτευση.
Οι φοιτητικές οργανώσεις, εξερχόμενες από τη βίαιη περίοδο της Δικτατορίας, ανέλαβαν τον πρωτεύοντα ρόλο στην κοινωνική κινητοποίηση που χαρακτήρισε τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Η οργάνωση της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου στις 17 Νοεμβρίου 1975 αποδείχθηκε ως μία από τις μεγαλύτερες δημόσιες κινητοποιήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Η ΕΦΕΕ είχε φροντίσει για την ανάπτυξη εκτεταμένων δικτύων περιφρούρησης για την εξασφάλιση της απρόσκοπτης κίνησης των διαδηλωτών και την αποφυγή άσκοπων εντάσεων, εξασφαλίζοντας την ομαλή ολοκλήρωση της πορείας. Ιδωμένη σήμερα, η πορεία συνέβαλε στην καθιέρωση ενός θεσμού και στην αναγνώριση της νεολαίας ως σημαντικού φορέα διαλόγου στην κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου.
