Εμείς προτείνουμε το κοινωνικό μίσθωμα να μην ξεπερνά το 50% των τιμών της αγοράς ή το 20% του διαθέσιμου εισοδήματος του νοικοκυριού που αποτελεί και τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
«το στεγαστικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της καθημερινότητας» παραδέχεται η Υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας σε συνέντευξή της και υπόσχεται ένα συνδυαστικό σχέδιο ενίσχυσης της προσφοράς και της ζήτησης με στόχο την έναρξη κατασκευής 1.500 κατοικιών κοινωνικής αντιπαροχής έως το τέλος του 2027.
Τι είναι αυτό που δεν λέει; Πόσες κατοικίες θα μπορούσαν να γίνουν; Όταν το κράτος δίνει ως “αντάλλαγμα” στον ιδιώτη κατασκευαστή έως και το 70% των νέων διαμερισμάτων, τότε μιλάμε για μια πολιτική που δεν αυξάνει επαρκώς το κοινωνικό οικιστικό απόθεμα αλλά το ξεπουλάει.
Τι σημαίνει «ουσιωδώς χαμηλότερο μίσθωμα» όπως προβλέπει ο νόμος;
Έχουμε ζητήσει διευκρινίσεις χωρίς ωστόσο να έχουμε λάβει καμία απάντηση. Εμείς προτείνουμε το κοινωνικό μίσθωμα να μην ξεπερνά το 50% των τιμών της αγοράς ή το 20% του διαθέσιμου εισοδήματος του νοικοκυριού που αποτελεί και τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η κ. Μιχαηλίδου μας λέει «η Ελλάδα έχει υψηλή ιδιοκατοίκηση».
Τι είναι αυτό που δεν λέει; Ότι η ιδιοκατοίκηση στα χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ μειώνεται σταθερά, πέφτοντας κάτω από το 70%, το χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων δεκαετιών.
Ότι είμαστε η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό πληθυσμού που δαπανά πάνω από 40% του εισοδήματός του για στέγη (Eurostat).
Ότι η Ελλάδα πρωταγωνιστεί αρνητικά και στο ποσοστό ανθρώπων που αφήνουν απλήρωτες οφειλές σχετικές με τη στέγαση: ενοίκια, δόσεις δανείων, ρεύμα.
Η Υπουργός δηλώνει ότι «η κυβέρνηση στοχεύει κυρίως στην αύξηση του στεγαστικού αποθέματος, αξιοποιώντας ανενεργά ακίνητα του Δημοσίου και δημιουργώντας νέες κατοικίες κοινωνικής αντιπαροχής και ότι «Δεν είναι εύκολο ο κάθε υπουργός να δώσει τα ακίνητα, ούτε θα μας δώσει τα φιλέτα».
Και αναρωτιόμαστε.
Φιλέτα του δημοσίου δεν δίνονται για κοινωνική κατοικία αλλά δίνονται σε ιδιώτες εργολάβους;
Πώς γίνεται οικόπεδα του Δημοσίου να μην «αξιοποιούνται» για κοινωνική πολιτική, αλλά για ιδιωτικό κέρδος;
Τι άλλο δεν μας λέει η κυβέρνηση για την πραγματική στεγαστική κρίση;
Για τη σκληρή πραγματικότητα των πλειστηριασμών. 144 σπίτια και επιχειρήσεις χάνονται κάθε μέρα. Μόνο στο πρώτο δεκάμηνο του 2025 πραγματοποιήθηκαν 7.037 πλειστηριασμοί — αύξηση 21,5% σε σχέση με το 2024. Αυτό είναι το πραγματικό πρόσωπο της στεγαστικής πολιτικής της ΝΔ.
«Σπίτι Μου 1 και 2»: Το success story που καταρρέει.
Η Υπουργός μας λέει ότι το πρόγραμμα «έδωσε τη δυνατότητα σε 30.000 οικογένειες να αποκτήσουν σπίτι».
Η πραγματικότητα είναι ότι η κυβέρνηση παρέδωσε στις τράπεζες 2 δις ευρώ ώστε να χορηγούν δάνεια και μάλιστα με σκληρά πιστωτικά κριτήρια γεγονός που στέρησε το όνειρο για δική τους στέγη από χιλιάδες νέους.
Τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας καταγράφουν την αποτυχία: Το πρόγραμμα πήρε παράταση πέντε μηνών, oι εγκεκριμένες αιτήσεις είναι 11.025 με την απορρόφηση του προϋπολογισμού να βρίσκεται στο 68,4% ενώ οι συνολικές αιτήσεις σύμφωνα με τα τελευταία δεδομένα του Φεβρουαρίου είχαν ξεπεράσει τις 105.000 γεγονός που δείχνει την τεράστια ανάγκη για στέγη.
«Σπάμε το κεφάλι μας να βρούμε λύσεις», λέει η Υπουργός.
Δεν χρειάζεται να «σπάσει κανένα κεφάλι» ούτε να ανακαλύψει η κυβέρνηση τον τροχό. Πολιτική βούληση χρειάζεται. Η Ευρώπη εξάλλου έχει δείξει το δρόμο
Πορτογαλία: 26.000 νέες κοινωνικές κατοικίες στην πρώτη φάση.
Ισπανία: 20.000 τώρα – 160.000 στο τελικό σχέδιο
Ιρλανδία: 33.000 τον χρόνο
Αυστρία: 24% των κατοικιών είναι κοινωνικές
Ολλανδία: 2,3 εκατ. κοινωνικές κατοικίες
Γαλλία: 5 εκατ. κοινωνικές κατοικίες
Αυτά είναι ευρωπαϊκά παραδείγματα — όχι τα 1.500 διαμερίσματα της κυβέρνησης Μητσοτάκη που «υπόσχονται» να “λύσουν” το στεγαστικό.
Χρειαζόμαστε μια πραγματική στεγαστική πολιτική.
Με επαναφορά του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων.
Προστασία της Α’ κατοικίας.
Δημιουργία 15.000 κοινωνικών κατοικιών τον χρόνο, με ενοίκιο στο 50% της αγοράς μέχρι να φτάσουμε στο 11% κοινωνικής κατοικίας, όσο ο ευρωπαϊκός μέσος όρος.
Εμείς έχουμε λύσεις, έχουμε σχέδιο.
Το Ταμείο Ανάκαμψης, τα υπερπλεονάσματα και τα επιπλέον έσοδα από τη φορολογία μπορούν να χρηματοδοτήσουν ένα συνολικό, συνεκτικό πρόγραμμα στέγασης, ικανό να αντιμετωπίσει τη στεγαστική κρίση και να δημιουργήσει τους απαραίτητους θεσμούς και διοικητικά εργαλεία.
Το δικαίωμα στη στέγαση είναι ιερό. Η πολιτεία έχει χρέος να το εξασφαλίσει σε κάθε πολίτη. Η αβεβαιότητα και η κοινωνική ανισότητα δεν μπορεί να γίνονται κανονικότητα.
