Πριν από τη Βενεζουελανή αντιπολιτευόμενη Μαρία Κορίνα Ματσάδο, που ζει στην παρανομία και θα εκπροσωπηθεί από την κόρη της στο Όσλο, άλλοι τιμηθέντες με Νόμπελ Ειρήνης ήταν απόντες από την τελετή απονομής του βραβείου είτε γιατί εμποδίστηκαν είτε από επιλογή.
Ως πολέμια της υποχρεωτικής χρήσης μαντίλας και της θανατικής ποινής, η Ιρανή ακτιβίστρια Ναργκίς Μοχαμαντί κρατούνταν στη φυλακή Εβίν της Τεχεράνης την ώρα της απονομής του βραβείου. Τα δίδυμα παιδιά της, ηλικίας 17 ετών, που ζουν εξόριστα στη Γαλλία, παρέλαβαν το βραβείο αντί για εκείνην και διάβασαν ομιλία, την οποία είχε καταφέρει να διαβιβάσει από το κελί της.
Ο Άλες Μπιαλιάτσκι, ιδρυτής της Viasna, της κυριότερης οργάνωσης για τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Λευκορωσία, ήταν φυλακισμένος κατά την απονομή του βραβείου και εκπροσωπήθηκε από τη σύζυγό του στην τελετή.
Η καρέκλα έμεινε συμβολικά κενή κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στον Κινέζο αντιφρονούντα Λιου Σιαομπό, ο οποίος ήταν φυλακισμένος.
Η αντιφρονούσα από τη Μιανμάρ, Αούνγκ Σαν Σου Τσι, ήταν σε κατ’ οίκον περιορισμό όταν τιμήθηκε, αλλά προτίμησε να παραμείνει στη χώρα της φοβούμενη ότι δεν θα επιστρέψει αν έφευγε.
Ο Λεχ Βαλέσα, ηγέτης του συνδικάτου Solidarnosc, αποφάσισε να μην παραστεί στην τελετή απονομής, φοβούμενος για την επιστροφή του στην Πολωνία.
Ο Αντρέι Ζαχάροφ, τιμηθείς για τους αγώνες του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν μπόρεσε να παραλάβει το βραβείο, καθώς η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκε να του δώσει άδεια εξόδου από τη χώρα.
Το Νόμπελ Ειρήνης του 1973 απονεμήθηκε στους Χένρι Κίσινγκερ και Λε Ντουκ Το, οι οποίοι δεν παρευρέθηκαν στην τελετή, με τον Λε Ντουκ Το να αρνείται το βραβείο.
Ο Γερμανός ειρηνιστής Καρλ φον Οσιέτσκι, όταν τιμήθηκε το 1935, βρισκόταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των ναζί και πέθανε το 1938, παραμένοντας υπό κράτηση.
ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ EPA/WILL OLIVER
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
