Ανακαλύψτε τη φιλοσοφία του Αντρέι Ταρκόφσκι για την τέχνη και τον κινηματογράφο, μια ματιά στη βαθιά πνευματική του προσέγγιση. Η τέχνη λειτουργεί ως μια μετα-γλώσσα που επιτρέπει στους ανθρώπους να επικοινωνούν μεταξύ τους, να μεταφέρουν πτυχές του εαυτού τους και να αφομοιώνουν τις εμπειρίες των άλλων, όπως δήλωσε ο Αντρέι Ταρκόφσκι. Η ιδέα της αγάπης, σύμφωνα με τον Ταρκόφσκι, συνίσταται στη θυσία, κάτι που αντιτίθεται στον πρακτικισμό. Η αυτοέκφραση, όπως εξήγησε, δεν έχει νόημα αν δεν βρίσκει ανταπόκριση, υπογραμμίζοντας ότι η δημιουργία ενός πνευματικού δεσμού με τους άλλους είναι μια δύσκολη διαδικασία που τελικά οδηγεί σε μια πράξη θυσίας. Ο Ρώσος σκηνοθέτης επεσήμανε τη σημασία της σύνδεσης, που είναι κάτι που τον απασχολούσε συνεχώς.
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι γεννήθηκε στο χωριό Ζαβράζιε της περιφέρειας Ιβάνοβο, γιος του ποιητή και μεταφραστή Αρσένι Αλεξάντροβιτς Ταρκόφσκι και της Μαρία Ιβάνοβα Βισνιάκοβα, απόφοιτης του Ινστιτούτου Λογοτεχνίας Μαξίμ Γκόρκι. Πολλές εμπειρίες από την παιδική του ηλικία, όπως η απομόνωση και οι σχέσεις με την οικογένεια, αντικατοπτρίζονται στην ταινία του «Ο Καφρέφτης» το 1975.
Κατά τη διάρκεια της παιδικής του ηλικίας, ο Ταρκόφσκι έζησε στο Γιούριεβετς, με τους φίλους του να τον περιγράφουν ως δημοφιλή και δραστήριο. Μετά την εγκατάλειψη της οικογένειας από τον πατέρα του το 1937, η οικογένειά του μετακόμισε στη Μόσχα, όπου η μητέρα του εργαζόταν ως διορθώτρια σε τυπογραφείο. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια επέστρεψε στο Γιούριεβετς και αργότερα επέστρεψε στη Μόσχα, όπου ο Ταρκόφσκι συνέχισε τις σπουδές του.
Μετά την αποφοίτησή του, σπούδασε αραβικά στο Ινστιτούτο Ανατολής της Μόσχας, αλλά τελικά εγκατέλειψε για να επικεντρωθεί στον κινηματογράφο. Ο Ταρκόφσκι ενεγράφη στο Κρατικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (VGIK) και άρχισε να σκηνοθετεί τις πρώτες του ταινίες.
Ο Αντρέι Ταρκόφσκι αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο πνευματικούς και ποιητικούς σκηνοθέτες στην ιστορία του κινηματογράφου. Αγωνιζόταν για την αποτύπωση της αλήθειας μέσα από το κινηματογράφο, τονίζοντας τη σημασία του θεατή ως συν-δημιουργού. Με ταινίες όπως το «Σολάρις» το 1972, ο Ταρκόφσκι άφησε ένα ανεξίτηλο αποτύπωμα στον παγκόσμιο κινηματογράφο.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
