Εξερευνώντας τις ψυχολογικές αιτίες της απογοήτευσης στις δημόσιες συγκοινωνίες της Αθήνας. Οι κάτοικοι της Αθήνας που δεν διαθέτουν ΙΧ ή δεν έχουν την τύχη να εργάζονται κοντά στα σπίτια τους, συχνά αναγκάζονται να χρησιμοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Περιμένοντας το λεωφορείο, οι σκέψεις τους ποικίλλουν: Ελπίζω να μην καθυστερήσει πάλι το λεωφορείο (key001), Γιατί πάει τόσο αργά; (key002) και Μισώ τα ΜΜΜ. (key003). Αυτές οι σκέψεις καταδεικνύουν την απογοήτευση και την ανησυχία που βιώνουν καθημερινά.
Η κατάσταση γίνεται εντονότερη όταν οι επιβάτες συσσωρεύονται σε βαγόνια ή λεωφορεία που συχνά είναι γεμάτα. Ο συνωστισμός, σε συνδυασμό με την έλλειψη άνεσης, αναδεικνύει την ψυχολογική επιβάρυνση της καθημερινότητας. Αξιοσημείωτο είναι ότι η στάση μας σε τέτοιες καταστάσεις μπορεί να επηρεαστεί από την αίσθηση της ανωνυμίας που προσφέρει το πλήθος, οδηγώντας σε συμπεριφορές που συχνά δεν θα υιοθετούσαμε σε άλλες συνθήκες.
Η Δρ Sarah Brewer, ιατρική διευθύντρια του Healthspan, αναφέρει ότι Η φυσική μας απογοήτευση από τον συνωστισμό και τον κλειστό χώρο βγαίνει προς τα έξω. Αυτή η συμπεριφορά είναι γνωστή ως μη κοινωνική παροδική συμπεριφορά και σχετίζεται με την εμπειρία της απειλής που προκαλεί η σωματική και ψυχολογική πίεση στις δημόσιες συγκοινωνίες.
Εν κατακλείδι, το ζήτημα της ψυχολογικής πίεσης και της αποξένωσης σε συνδυασμό με την έλλειψη ευθύνης για τους γύρω μας εντείνουν την επιθετικότητα στις δημόσιες συγκοινωνίες. Όταν προκύπτουν τέτοιες καταστάσεις, ίσως είναι καλύτερα να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να στραφούμε σε πιο σημαντικά ζητήματα της καθημερινής ζωής.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
