Ανακαλύψτε την σκοτεινή πλευρά της ψυχιατρικής πρακτικής του Γουίλιαμ Σάργκαντ και τις ανατριχιαστικές ιστορίες των θυμάτων του. Ένα παιδί ηλικίας μόλις δεκατεσσάρων ετών αναγκάζεται να εμφανιστεί στη σκηνή γυμνό μέχρι το εσώρουχο του, μπροστά σε ένα κοινό φοιτητών ιατρικής, καθώς υποβάλλεται στη διάγνωση ενός ψυχιάτρου που είναι περίπου σαράντα τέσσερα χρόνια μεγαλύτερός του. Βρισκόμαστε το 1966, κατά την κορύφωση της ηδονιστικής εποχής και της νεανικής αντικουλτούρας των Swinging 60s, αλλά πίσω από τις κλειστές πόρτες ενός ψυχιατρικού θάλαμου στο Βασιλικό Νοσοκομείο Waterloo του Λονδίνου, οι ασθενείς υφίστανται απερίγραπτες παραβιάσεις. Ο Γουίλιαμ Σάργκαντ, ο διαβόητος ψυχίατρος, είναι το κεντρικό θέμα του πρώτου μη μυθοπλαστικού έργου του συγγραφέα θρίλερ Jon Stock, με τίτλο The Sleep Room, που αποκαλύπτει ένα ανατριχιαστικό βρετανικό ιατρικό σκάνδαλο.
Ο Γουίλιαμ Σάργκαντ ήταν μια από τις πιο αμφιλεγόμενες φιγούρες της βρετανικής ψυχιατρικής. Αρχικά ήθελε να γίνει γιατρός, αλλά η καριέρα του στράφηκε προς την ψυχιατρική μετά από μια ταπεινωτική αποτυχία σε μια από τις ερευνητικές του εργασίες. Στη δεκαετία του 1930, οι αποτελεσματικές θεραπείες για σοβαρές ψυχικές παθήσεις ήταν σχεδόν ανύπαρκτες, και οι ασθενείς συχνά οδηγούνταν σε ισόβιο εγκλεισμό σε άσυλα.
Ο Σάργκαντ ήταν γνωστός για την επιθετική προσέγγιση του στις θεραπείες. Πίστευε ότι οι ψυχικές ασθένειες μπορούσαν να θεραπευτούν με σφοδρές μεθόδους όπως η χορήγηση υπερβολικών δόσεων φαρμάκων και η ηλεκτροσπασμοθεραπεία. Οι ασθενείς του Σάργκαντ, κυρίως γυναίκες, υφίστανται βασανιστικές διαδικασίες, όπως η νάρκωση για μήνες και η χειρουργική λοβοτομή.
Το βιβλίο του Jon Stock, The Sleep Room, αποτυπώνει τρομακτικές μαρτυρίες για τη σκληρή μεταχείριση των ασθενών από τον Σάργκαντ. Ένα από τα πιο σοκαριστικά παραδείγματα είναι η περίπτωση της ηθοποιού Σίλια Ίμρι, η οποία εισήχθη στο νοσοκομείο λόγω νευρικής ανορεξίας. Εκείνη περιγράφει πώς της χορηγήθηκαν υπερβολικές δόσεις φαρμάκων, κάνοντάς την να υποστεί σοβαρές παρενέργειες, και θυμάται την απαίσια μυρωδιά καμένων μαλλιών και σάρκας κατά τη διάρκεια των ηλεκτροθεραπειών.
Ο Γουίλιαμ Σάργκαντ παρουσιάζεται ως ένα τρομακτικό και παντοδύναμο τέρας, που διευθύνει τον θάλαμό του ως προσωπικό φέουδο. Περίπου πέντε από τους ασθενείς του πέθαναν κατά τη διάρκεια της θεραπείας, και πολλοί υπέφεραν από μόνιμες επιπλοκές.
Στην επικριτική ανάλυση του έργου, η Rachel Clarke παρατηρεί την έλλειψη ιατρικής ηθικής από τον Σάργκαντ και την ανάγκη για μεγαλύτερη ανθρωπιά στην ψυχιατρική. Παρά την υποβόσκουσα κακία και τον αυταρχισμό του, το βιβλίο προσφέρει μια σημαντική προειδοποίηση για τις ηθικές προκλήσεις στη ψυχιατρική πρακτική.
Βίντεο:
Πηγή περιεχομένου: in.gr
