Ογδόντα χρόνια πριν ένα λαϊκό ποτάμι πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας, διψώντας να γιορτάσει την απελευθέρωσή του από τα κατοχικά στρατεύματα, που αποχωρούσαν κάτω από τα χτυπήματα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Στις 12 Οκτώβρη 1944, στις 9.45, μαχητές του ΕΛΑΣ κατέβασαν από την Ακρόπολη τη ναζιστική σημαία και στα κτίρια του κέντρου άρχισαν να εμφανίζονται τεράστια πανό του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Ήταν η κατάληξη μιας περιόδου 42 μηνών που σημαδεύτηκε από πρωτόγνωρα δεινά και θυσίες για τις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις, αλλά και από τη μαχητική τους εισβολή στο προσκήνιο της Ιστορίας που μετέβαλε ριζικά, αλλά δυστυχώς όχι ακόμα αποφασιστικά τον προπολεμικό ταξικό πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων.
Στην ανακοίνωση σημειώνεται ότι η κυρίαρχη μερίδα των Ελλήνων καπιταλιστών ακολούθησε τα οπισθοχωρούντα υπολείμματα των ελληνικών και βρετανικών στρατευμάτων και τον βασιλιά. Ορισμένα στελέχη του στρατού και πολλοί αστοί πολιτικοί σχημάτισαν εξόριστη κυβέρνηση στο Κάιρο. Μια άλλη μερίδα Ελλήνων καπιταλιστών παρέμεινε στη χώρα και συνεργάστηκε με τις Αρχές Κατοχής. Οι πρώτοι συνέδεσαν την τύχη της εγχώριας καπιταλιστικής εξουσίας με τη νίκη των Βρετανών και οι δεύτεροι με τη νίκη του φασιστικού Άξονα.
Η ανακοίνωση αναφέρεται επίσης στη σύγκληση της 6ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ τον Ιούλιο του 1941 και στον στόχο που έθεσε για τη συγκρότηση εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου. Όσο πλησίαζε η Απελευθέρωση, τόσο αναδεικνυόταν πιο καθαρά η ταξική πάλη που συνέχισε να διατρέχει τις εξελίξεις στα χρόνια της Τριπλής Φασιστικής Κατοχής.
Η ανακοίνωση τονίζει ότι «η τάξη των Ελλήνων καπιταλιστών και οι πολιτικοί της εκπρόσωποι ήταν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν, μετερχόμενοι κάθε μέσου και εγκλήματος, το μοναδικό πράγμα που αναγνωρίζουν ως πατρίδα τους, δηλαδή την ταξική τους κυριαρχία».
Επιπλέον, το ΚΚΕ επισημαίνει τις στρατηγικές αδυναμίες του και την αδυναμία του να συνδέσει την πάλη για την απελευθέρωση από τα κατοχικά στρατεύματα με την πάλη για την ταξική απελευθέρωση. «Ογδόντα χρόνια μετά, είναι ακόμα εδώ ό,τι οδήγησε στον ιμπεριαλιστικό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην ΕΑΜική Αντίσταση». Καθημερινά, ο ανταγωνισμός μεταξύ ΗΠΑ-Κίνας και ο πόλεμος ΝΑΤΟ-Ρωσίας επιβεβαιώνουν ότι οι ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις συνεχίζουν να έχουν θύματα τους λαούς.
