Η αναζήτηση της αυτογνωσίας μέσω του καθρέφτη και οι ανησυχίες που προκαλεί. Από νεαρή ηλικία, είχα την ανησυχία ότι ο καθρέφτης θα αποκαλύψει μια διαφορετική όψη του εαυτού μου ή μια άχρωμη και άγνωστη προσωπίδα που κρύβει κάτι τρομακτικό. Ανησυχούσα επίσης ότι ο σιωπηλός χρόνος του καθρέφτη θα ξεπερνούσε την κανονική ροή των ανθρώπινων ωρών, δημιουργώντας εντός του νέες οντότητες, μορφές και χρώματα. (Δεν το ανέφερα ποτέ σε κανέναν, καθώς τα παιδιά συχνά ντρέπονται να εκφράσουν τους φόβους τους.) Τώρα, φοβάμαι ότι ο καθρέφτης αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα της ψυχής μου, που είναι πληγωμένη από σκιές και λάθη, και την οποία μπορεί να βλέπει ο Θεός — ίσως και ολόκληρος ο κόσμος.
Σε μια ημέρα που σηματοδοτεί μια θλιβερή επέτειο, προβάλλω μια αιρετική άποψη. (Ας αποφύγουμε τους διχασμούς, τις φανατικές στάσεις και τις απόλυτες βεβαιότητες που μας διαχωρίζουν από τους άλλους.) Είναι καιρός να αφήσουμε πίσω τις κοινοτοπίες και τους επαναλαμβανόμενους αφορισμούς που καταδικάζουν τους γείτονες ή τους αντιπάλους μας, και να εστιάσουμε στην αναμέτρηση με τον καθρέφτη μας, με τον εαυτό μας, και με τα δικά μας πάθη και λάθη.
Πηγή περιεχομένου: in.gr
